Interview met Philip Troost over Energie van de Geest

Philip Troost (1959) werkt in een praktijk voor psychotherapie en pastoraat. Van hem verschenen eerder o.a. Mindful met Jezus(6e druk 2017) en Gewoon God (2^e druk 2018) dat werd genomineerd voor Beste Spirituele Boek. Zijn nieuwe boek Energie van de Geest is net in de boekhandels verschenen en hij zal deze middels een boekpresentatie op 22 maart promoten. Wij mochten hem gelukkig van te voren al interviewen.

Je schrijft dat je boek al was geschreven in de ervaring van jouw eigen leven. Wat bedoel je daarmee?

Dit boek is een theologische duiding achteraf van een ontdekkingsreis die ik de afgelopen 15 jaar eerst ervarend gemaakt heb. In mijn zoektocht naar de ervaarbaarheid van Gods aanwezigheid, ervaarde ik aanvankelijk vooral machteloosheid.
Het was of de vrijheid in Christus en de vervulling met de Geest, werelden waren waar ik naar uitreikte met alles wat in me was, in een soort tour de force, en zo gauw ik dat ingespannen uitreiken staakte – want die rek gaat er natuurlijk een keer uit – dan gleed ik weer terug in een soort onverbondenheid met God.

Ik geloofde wel dat hij zich met mij bleef verbinden, maar ik kon die verbinding niet meer ervaren. Tot ik uit niet te doven verlangen de volgende poging begon om ‘iets’ te pakken te krijgen. Het was steeds de beweging weg van mezelf, weg bij alles in mij en van mij dat niet rijmde met het leven in en door en voor God. Tot ik 15 jaar geleden in de wereld van ervaringsgerichte therapie mijn lichaam ontdekte.

Ik leerde mijn lichaam exegetiseren en waarnemen. Ik ging herkennen hoe ik de energie in mijn lijf liet stromen dan wel blokkeerde. En ik ontdekte dat naarmate ik meer beheer kreeg over de energie in mijn lijf, en de blokkades daarbij konden verzachten of oplossen, zodat er meer vitaliteit in mij wakker werd – de energie ging meer stromen – al die geestelijke verlangens die zo onbereikbaar waren voor me meer binnen mijn bereik kwamen. Niet in de zin dat ik ze te pakken kreeg, maar dat ‘iets’ of ‘Iemand’ mij te pakken kreeg.

Ik had God gezocht door bij mijn werkelijkheid weg te gaan. Maar juist door mijn eigen werkelijkheid binnen te gaan, ging ik hem steeds meer vinden en ervaren. Als je God niet kunt ervaren, is de vraag: kun je überhaupt ervaren? En om dat te leren moet je je energie ontdekken.

Hoe verhouden zich in jouw ogen de Heilige Geest en energie tot elkaar?

Het luistert heel nauw als ik hier iets over probeer te zeggen. Als ik zeg dat energie een instrument is in handen van de Heilige Geest, doe ik tekort aan het gegeven dat in de levensenergie – basis ingrediënt of DNA van wat ‘leven’ heet, God zelf aanwezig is in zijn schepping. Als ik zeg dat energie en Heilige Geest samenvallen kom ik in pantheïstisch vaarwater terecht en doe ik geen recht aan het persoonlijke en goddelijke karakter van de Geest.

Ik kies voor een panéntheïstische visie: God is aanwezig in al het geschapene, in de vorm van energie, zonder daarmee samen te vallen. Zoals we de wind alleen kunnen waarnemen via haar geluid of het bewegen van de bladeren, zo kunnen we de Geest waarnemen in het ervaren van stromende energie. Waar energie stroomt, daar is leven. En er is geen leven dan door de Geest van God.

Waarom is die ‘Energie van de Geest‘ in jouw ogen van zo’n groot belang?

Wanneer we in al onze pogingen om te groeien in ons geloof, om gemeenten op te bouwen tot ware gemeenschappen, om meer vervuld van de Geest te worden, en we negeren daarbij het fenomeen energie, dan blijven we van de ene teleurstelling en frustratie in de andere terecht komen. Uiteindelijk zijn het vooral onze ervaringen en gevoelens die bepalend zijn voor hoe we ons opstellen, ons gedragen, wat we van dingen vinden, waar we wel en niet in geloven. Dus niet de inhoudelijke informatie is doorslaggevend voor hoe we persoonlijk en gezamenlijk in ons geloof staan, maar het hele arsenaal aan ervaringen die we gaandeweg opdeden en die ons gevormd hebben. De weerslag daarvan vind je terug in je energiehuishouding, in je lijf. Lichamelijkheid is onze bestaanswijze, en het kan daarom niet anders dan dat ons geloofsleven er schade van ondervindt wanneer we onze lichamelijkheid daarbuiten laten.

Wat wil je bereiken met je boek?

Allereerst bewustwording dat lichamelijkheid belangrijk is voor het geloof. Vervolgens hoop ik ook dat oog voor energie een corrigerend effect geeft op geloofsculturen die ik zou willen typeren als ‘onverbonden geestelijk’. We kunnen soms heel geestelijk praten of aanbidden, maar dan uit contact met ons zelf. We zitten in ons hoofd of we zijn in de Heer, maar niet in ons lijf.

Ook gaat de invalshoek van energie wat weg bij een manier van omgaan met geloofsinhouden die fixeert en vastlegt. Bij alle grote thema’s van de Heilige Geest die ik in mijn boek bespreek, – vrijheid, eenheid, genezing, waarheid, heiliging en vervulling – blijkt de invalshoek van energie juist oog te hebben voor de proceskant. Voor de openheid en beweeglijkheid van het geloof. Het krampachtige goed-fout kan er dan wat af. Het aardige van dit boek lijkt me ook dat het zowel de traditionele geloofsculturen bevraagt als de vrije en charismatische.

En vooral hoop ik dat dit boek mensen niet alleen interessante bewustwording oplevert, maar hen ook in beweging zet om daadwerkelijk een ervarende ontdekkingstocht te beginnen. In mijn nawoord doe ik daar een nadrukkelijke uitnodiging voor.

Energie van de Geest

In Energie van de Geest herijkt Philip Troost de kernwoorden van het christelijk geloof. We zijn verlost, maar echt vrij leven is een ander verhaal. We gaan voor onderlinge gemeenschap, maar je verbinden met elkaar, hoe doe je dat? Philip Troost laat zien hoe deze kloof tussen ideaal en werkelijkheid geen bron van frustratie hoeft te zijn maar een boeiend avontuur kan worden, vol beweging, groei en vitaliteit. Hiervoor hebben we de ogen te openen voor wat misschien wel het belangrijkste is van hoe Gods Geest werkt: energie. Troost ontdoet het woord energie van zijn oosters jasje en haalt het terug binnen het christelijke verhaal: energie is schepping van God. ‘Als de Heilige Geest ons in beweging wil zetten, dan is daar energie voor nodig.’