Muziek

Volgen met al je vragen

Onlangs verzuchtte een collega-kerkmusicus dat hij al voor de vierde keer op rij was gevraagd het lied ‘Wat de toekomst brengen moge’ te spelen. Het is al lange tijd een geliefd gezang in diensten die een moment van begin of afscheid markeren, zoals trouw- en rouwdiensten. De onwerkelijke coronatijd met alle nieuwe uitdagingen nodigt kennelijk nog meer uit tot het zingen over ‘moedig het onbekende land’ betreden. Hoewel er zoveel meer mooie liederen zijn die hoop en kracht bieden, is het een logisch gevolg van de afgelopen periode.

De manier waarop we dan het onbereisde tegemoet kunnen gaan vind ik altijd intrigerend. De tweede helft van het eerste couplet spreekt over volkomen overgave: ‘Leer mij volgen zonder vragen; Vader, wat Gij doet is goed!’ In de Vervolgbundel van de Nederlandse Protestantenbond uit 1920 verscheen het lied zelfs onder de titel ‘Volg en vraag niet’. De eerste strofe is terug te voeren op Matteüs 6:8, waar Jezus zegt dat de Vader weet wat we nodig hebben nog voor we het vragen. Gelukkig staat daar niet dat we niet mogen vragen, of geen vragen mogen hebben.

Dat doet me denken aan een vorig jaar overleden gemeentelid. Zij zong niet haar eigen wijs, maar wel graag haar eigen tekst: ‘Leer mij volgen met veel vragen’. Het past wel in de huidige tijd van mondige mensen met eigen vragen en gedachten, maar eigenlijk spreekt die tekst ook van overgave. Het lopen met gesloten ogen naar het onbekende land getuigt van een groot Godsvertrouwen waar niks op afgedongen hoeft te worden. Het is niettemin ook rustgevend dat je met al je vragen toch kunt volgen.