Spelletjes doen

Jantine en Kees zijn allebei begin dit jaar met pensioen gegaan. Kort na elkaar hebben ze afscheid genomen van hun werk. Bij Jantine was er een uitgebreid feestje georganiseerd. Bij Kees niet. Door verschillende reorganisaties de afgelopen jaren was de werksfeer er niet beter op geworden. Hij wilde dan ook absoluut geen ‘soesa’ bij het afscheid. Gewoon de naaste collega’s een hand geven en dan de deur dichttrekken.

‘Hoe gaat het met jullie? Bevalt het pensioen een beetje?’ vraag ik, als ik Jantine en Kees een bezoekje breng. ‘Mij bevalt het prima!’ antwoordt Kees. ‘Ik kom tijd tekort.’ Kees vertelt dat hij vrijwilligerswerk is gaan doen bij een zorgboerderij. Hij werkt daar in de moestuin en helpt bij de verzorging van de dieren. Ondertussen trekt hij op met de dementerende ouderen die overdag op de boerderij opgevangen worden. Het is duidelijk dat Kees veel plezier heeft in zijn vrijwilligerswerk. Over zijn baan heb ik hem nooit zo enthousiast horen praten.

‘En hoe is het gepensioneerde leven voor jou?’ vraag ik aan Jantine. ‘Nou, ik heb wel wat meer tijd nodig om mijn draai te vinden,’ antwoordt ze. ‘Ik weet nog niet zo goed wat ik met de vrijgekomen tijd wil en kan. Ik zou best iets in de kerk willen doen, maar ik houd niet van vergaderen. En bezoekwerk ligt me ook niet zo. Dat is vaak alleen maar praten. Ik vind het leuker om samen met iemand wat te dóén.’ Dan vertelt Jantine dat ze een keer per week een potje scrabble speelt met een buurvrouw die alleen is. ‘Heel gezellig!’ Jantine houdt veel van spelletjes doen. Vroeger deed ze het regelmatig met de kinderen, later met de kleinkinderen: rummikub, memory, yahtzee, scrabble, kolonisten… ‘Maar de kleinkinderen krijgen het ook steeds drukker,’ zegt Jantine. Kees is niet zo’n spelletjesmens. In vakanties wil hij nog wel eens meedoen, maar verder gaat hij liever zijn eigen gang.

Ik vertel dat ik een paar mensen in de wijk ken die het misschien ook wel leuk zouden vinden om af en toe een speelmaatje te hebben. Samen een spelletje doen helpt om de gedachten even te verzetten, en het houdt de geest scherp. ‘Mag ik het eens noemen bij een bezoek?’ vraag ik aan Jantine. ‘Prima en leuk!’ antwoordt ze. Wie weet komt er een speelse vorm van pastoraat op gang.