Trek mij mee
In onze badkamer staan op de rand van de douchecabine wel acht douchegels en –scrubs op een rijtje. Er ligt ook nog een zeepje. Ieder gezinslid heeft een eigen tube, en sommige van ons meer dan één. Allemaal verschillend. Bij elke douchebeurt kiest ieder zijn eigen geur. Zoet, zwaar of licht. Een geur waarvan je weet dat die om je heen blijft hangen en waar iedereen die jou van dichtbij ontmoet, mee in contact zal komen. Je kunt je verbergen in een geur en je tegelijkertijd tonen op een manier die jij wilt. In de frisse geur van jeugdigheid bijvoorbeeld of in de exotische geur van avontuur.
ZWIER EN ZWAAI
Vorig jaar zomer deed ik vrijwilligerswerk op vrouwenfestival Lorelei. Ik maakte de wc’s schoon en had me gehuld in een oude afritsbroek. Dat leek me handig. Meer kleren hadden niet meer in mijn rugzak gepast, een jurk had ik dus niet mee. Ik had gedacht dat het niet zou uitmaken, maar dat deed het wel. De vrouwen droegen daar de prachtigste lange jurken en rokken. Het zwierde en zwaaide. Een explosie aan kleur en vorm. Vrolijk en uitbundig. Mijn afritsbroek stak er saai bij af. Ik had er zo’n last van, dat iemand mij een jurk heeft geleend zodat ik mee kon doen met de fleurigheid.
ONWEERSTAANBAAR
Geuren zijn onweerstaanbaar. Wanneer Clara van Assisi in een brief spreekt over wat Jezus doet, zegt ze dat zijn geur doden tot leven zal wekken. Mysterieus is dat, een geur die doden verleidt te leven. Je vraagt je af wat voor geur dat is: bitter en opwekkend of juist zoet? De geur van hars en kruiden waarmee Jezus gebalsemd is, wekken het verlangen van Clara op: ‘Trek mij mee’, zegt ze. ‘We zullen achter u aankomen in de geur van uw balsem, hemelse bruidegom.’ Ze volgt zijn geur, totdat Jezus haar binnenvoert in het wijnhuis en ze door hem omhelsd en gekust wordt.
De exotische geur van avontuur…
TROOST
We hebben niet altijd zin in een feestelijke geur. Maar dan nog kunnen geuren goeddoen en koesteren. Laatst liep ik een zeepwinkel binnen. Ik kwam er toevallig langs. Ik was verdrietig. Het was zo’n winkel waar je van alles kon uitproberen. Waar bassins staan met warm water en stromende kranen erboven. Een jongen hielp me en wees allerlei soorten zeep aan. Al gauw had hij in de gaten dat ik niks zou kopen. Toch nodigde hij me uit om naar zo’n bassin te gaan. Hij pakte een zeepje en ging mijn handen en mijn onderarmen voorzichtig masseren. Het warme water en zijn handen raakten mij aan. Het voelde fijn en rook heerlijk. Het was het gebaar en de geur. Een onverwacht geschenk, zomaar gegeven, dat troost bracht.
Berthe van Soest is theologe.
