Zonder innerlijke noodzaak kom je niet ver

In het Paasnummer van Open Deur staat onderstaande overdenking van Beate Rose.
 
Gaan!
Zonder innerlijke noodzaak kom je niet ver.
In elk groepsproces komt een moment dat iemand de knoop doorhakt. Als alles besproken is, of juist: als praten niet meer helpt, als het gesprek in kringetjes vastloopt. Aan elk opstaan gaat zo’n beslissing vooraf. Ook als je alleen bent, hakt iets in je de knoop door. Als het goed is. Want net als alle vermogens van een mens kan ook het vermogen om te gaan worden aangetast. Mensen die een depressie hebben ervaren, vertellen soms hoe elke impuls om iets te gaan doen ontbrak. Zelf raakte ik ooit in een relatie verstrikt die me ongelukkig maakte. Dat besefte ik wel, maar het kwam niet in me op me eruit los te maken. Ik klampte me vast en probeerde uit alle macht die ander te verbeteren. Juist in een moeilijke situatie wordt het moeilijker om te gaan. Ellende verlamt.
Weg!
In de Bijbel lezen we steeds weer verhalen van mensen die ergens vastzitten en moeten gaan. Wegkomen uit waar het onleefbaar is, gaan naar waar ze kunnen en willen blijven. Het joodse volk viert met Pasen het vertrek van het volk uit het slavenbestaan in Egypte. Ze moesten ingaan tegen de kleefkracht van hun rotsituatie. Bij de eerste tegenslag, in de woestijn die ze moeten doorkruisen, klonken er al stemmen: we willen terug. In de Bijbel is het vaak de stem van God die de knoop doorhakt. Daar wordt het gaan niet gemakkelijker van. Blinde gehoorzaamheid helpt je de woestijn niet door. Alleen wie zelf overtuigd is dat het goed is om te gaan, heeft kracht genoeg om tegenslagen te overwinnen. Zonder innerlijke noodzaak kom je niet ver.

Hij is geen slachtoffer, maar geeft zichzelf uit handen.

Doel
In het verhaal over Jezus’ leven en lijden valt op hoe vastberaden hij gaat. Juist als hij op weg is naar zijn einde. Er staat zelfs dat hij zich haast naar Jeruzalem, de plaats waar hij zal sterven. Geen getreuzel en omwegen, maar recht op zijn doel af. Wij kennen dat wel, van dingen waar je tegen opziet. ‘Dan maar meteen, het moet toch, het kan maar beter achter de rug zijn.’ Bij Jezus is er meer. Hij gaat vanuit een innerlijke noodzaak. Zijn lijden overkomt hem niet, het is zijn levensdoel om zijn leven te geven. Hij is geen slachtoffer, maar geeft zichzelf uit handen. Zijn leven wordt hem niet afgenomen, maar hij geeft het zelf, voor velen.
Je eigen ellende verlamt, die van anderen brengt je in beweging. Als je je raken laat.
Iemand die nergens voor gaat, zal nooit opstaan.
Beate Rose is predikant, geestelijk verzorger in Woon- en zorgcentrum het Maanderzand in Ede en redactielid van Open Deur.