In mijn pastoraat heb ik enkele keren een zeer aangrijpend gesprek gehad met een volwassene die worstelde met zijn wens om een gender-transitie in te gaan. Verder heb ik het een en ander gelezen, maar ik ben dus geen kenner aangaande gender-issues. Daarom slechts een paar theologische overwegingen, preluderend op de inbreng van meer deskundigen dan ik. Ik richt me qua toonzetting op wat Paulus zegt: “Laat iedereen u kennen als vriendelijke mensen. De Heer is nabij.” (Filippenzen 4:5)

Ik geloof niet dat ik de massa kan overtuigen met het theocentrische perspectief op de werkelijkheid dat Bonaventura ons voorleeft. Maar dat betekent nog niet dat wij daarom de massa moeten volgen: dat is waarheid opgeven voor macht. Een andere manier om het theocentrische perspectief in de wetenschap te verantwoorden is door de focus te verleggen naar ‘metavragen’. Of is het een sisyfusarbeid, eerst te moeten bewijzen dat elk vak een metadimensie heeft? Ik hoop al gaande duidelijk te maken dat er voorbij de psychiatrie een metapsychiatrie is. En zij is, conform de inzet van Bonaventura, een voetspoor van God.

In mijn eerste blog over Bonaventura verwonderde ik mij over de eenheid van het leven bij deze contemplatieve Franciscaan. Bij ons is het leven in duizend postmoderne scherven uiteengevallen; bij hem stemt alles samen in een serene ultieme gerichtheid op God. Een gebied waar dit theocentrisch perspectief uiterst relevant is, is de huidige kloof tussen geloof en wetenschap.

Laatst preekte ik bij een huwelijk over 1 Korintiërs 13. Ik wilde de overwegend ongelovige luisteraars graag verrassen met iets wat ze niet zo bij het christelijk geloof zouden zoeken. Die missionaire kans werd me in de schoot geworpen, aangezien de bruidegom dol was op zijn oldtimer trekker en de bruid wiskunde gaf. Voordat ik het wist werden het voetsporen naar God en ‘de liefde die blijft’. ‘Vergezocht,’ zei een eigentijds stemmetje in mij. ‘Toch maar doen,’ fluisterde Bonaventura. Ja, misschien wil Hij het gebruiken, tegen alle kansberekening in.

Hij wordt de ‘doctor seraphicus’ genoemd, Bonaventura (1221-1274). Is het omdat hij in zijn contemplatieve oeuvre zo vaak zinspeelt op de serafijnen? In zijn boek ‘deDe reis van de ziel tot in God’ is de seraf met zijn drie keer twee vleugels het compositie-motief voor het hele werk, zowel naar vorm als naar inhoud. Ik word steeds weer tot dit ‘stille tijd ’ boekje’ getrokken en hoop dat ik in deze blog iets van vonken kan laten overspringen: – seraf komt tenslotte van saraf, vuur.

Maandag, Theologenblog-dag. Deze week opent Guus Labooy de week met een eschatologische relativering van het belang van genderidentiteit en geaardheid, en maatschappelijke consequenties hiervan.Guus Labooy“We dragen allemaal ‘zware lasten’ in deze ‘aardse tent’; iedereen valt ergens buiten de norm.” In mijn pastoraat heb ik enkele keren een zeer aangrijpend gesprek gehad met een volwassene die […]

Maandag, Theologenblog-dag. Deze week opent Guus Labooy de week met een eschatologische relativering van het belang van genderidentiteit en geaardheid, en maatschappelijke consequenties hiervan.Guus Labooy“We dragen allemaal ‘zware lasten’ in deze ‘aardse tent’; iedereen valt ergens buiten de norm.” In mijn pastoraat heb ik enkele keren een zeer aangrijpend gesprek gehad met een volwassene die […]

Maandag, Theologenblog-dag. Deze week opent Guus Labooy de week met een eschatologische relativering van het belang van genderidentiteit en geaardheid, en maatschappelijke consequenties hiervan.Guus Labooy“We dragen allemaal ‘zware lasten’ in deze ‘aardse tent’; iedereen valt ergens buiten de norm.” In mijn pastoraat heb ik enkele keren een zeer aangrijpend gesprek gehad met een volwassene die […]

Maandag, Theologenblog-dag. Deze week opent Guus Labooy de week met een eschatologische relativering van het belang van genderidentiteit en geaardheid, en maatschappelijke consequenties hiervan.Guus Labooy“We dragen allemaal ‘zware lasten’ in deze ‘aardse tent’; iedereen valt ergens buiten de norm.” In mijn pastoraat heb ik enkele keren een zeer aangrijpend gesprek gehad met een volwassene die […]