Naar Pinksteren: dag 6

Feest van het Verbond
Het joodse Pinksterfeest, het Wekenfeest, heeft als vaste Thoralezing in de synagoge Exodus 19 en 20. Wat vanouds, in een agrarische samenleving, een landbouwfeest was waarop het einde van de oogst werd gevierd, werd een feest waarop de Wetgeving op Sinaï centraal staat. Bij monde van Mozes krijgt Israël te horen hoe God ‘Israël als op arendsvleugels zal dragen’ en hoe het Hem kostbaarder zal zijn dan alle volken wanneer ze naar zijn stem luisteren en zijn verbond zullen bewaken. Dan daalt God in vuur (vgl. Hand. 2!) neer op de Sinaï en klinkt de wederzijdse invulling van deze afspraak: de verbondsvoorwaarden. God was en blijft de Bevrijder, Hij zal hen blijven leiden en zich aan zijn woord houden wanneer ook zij zich aan zijn woorden committeren en bij hun Bevrijder blijven. Die afspraak wordt vervolgens door Mozes samengevat in de zogenaamde Tien Woorden, hart en samenvatting van de Thora. In de beeldspraak van de oorsprong van het Pinksterfeest: de ontvangen vrucht op dit oogstfeest is de Thora, dat levende water, dat brood voor het hart. Nog is het in diverse synagoges gebruik om juist op deze dag de Thorarollen met bloemen te versieren.
Waar Pasen, met de toonzetting van het Hooglied, begon als een liefdesgeschiedenis, een romance, is Pinksteren als het ware de bevestiging daarvan in een huwelijk.
Bron: Sytze de Vries. Miniaturen over Gods adem