De bijbel als echoput
Op de redactievergadering doen we een rondje. Wat vind jij een goed bijbelverhaal? Spontaan roep ik: de héle Bijbel is een goed verhaal! Dat is misschien iets te enthousiast. De wetten en regels van Leviticus? De oorlogen in Richteren? Ik weet het niet. Mijn waardering voor bijbelverhalen groeit nog steeds. Mij is altijd een vrije omgang met de Bijbel voorgeleefd; het is geen geschiedenisboek, je moet de verhalen niet letterlijk nemen. Maar pas de afgelopen jaren ga ik steeds meer zien hoezeer de Bijbel ook over míj gaat. Over wie ik ten diepste ben, over mijn weg door het leven, over mijn roeping. De Bijbel gaat over het waarom en het waartoe van mijn bestaan.
Dat mijn waardering toeneemt, is ook wel logisch. In de loop der jaren is er van alles voorgevallen dat echoot in de bijbelverhalen. Niet dat er uiterlijk overeenkomsten zijn, maar ik herken bepaalde patronen uit mijn leven in die verhalen en de Bijbel wijst me een weg. Hoe meer levenservaring, hoe meer verbinding tussen mij en de verhalen. Misschien moet ik zelfs schrijven: eerst moest mijn leven een goed verhaal worden voordat ik de Bijbel kon herkennen als goed verhaal.
Moet je dus ouder worden om ze te gaan waarderen? Of veel meegemaakt hebben? Nee, het gaat erom of je de diepte van je eigen leven kunt peilen. Wie bereid is verder te kijken dan de golfbewegingen aan de oppervlakte van zijn bestaan en zijn ogen opent voor wat daarónder te vinden is, die peilt makkelijker de diepte van de bijbelverhalen. Daarvoor is lengte noch breedte nodig. Dat kun je ook leren als je op de vierkante centimeter leeft.
Er is dus nog hoop voor Leviticus en Richteren. Wie weet ga ik mijzelf daar ooit ook in herkennen.
Marga Haas is theoloog, schrijfster en werkt o.a. als geestelijk verzorger in een hospice (zie www.margahaas.nl).
