Kindermoment Johannes de Doper

uit de bijbel

• Jesaja 40,1-11

• Lucas 3,15-16.21-22

Het volk houdt de dopende Johannes, die spreekt over vergeving van de zonden (volgens de profetie van Jesaja) voor de Messias. Volgens Lucas heerste toen de messiasverwachting bij velen. Even nadrukkelijk geeft hij aan, bij monde van Johannes dat Johannes het niet is. Johannes zegt tegen allen dat hij doopt met water dat degene die na hem komt, doopt met de Heilige Geest. Het gaat om die na hem komt. Die is het belangrijkst. Dopen met de geest wil zeggen dat degene die gedoopt is een andere intentie krijgt: leven in de geest van Jezus. Er staat dat de wan (een werktuig dat het kaf van het koren scheidt) in zijn hand is. Daarmee geeft hij de scheiding van de geesten aan. Zo wordt duidelijk wie wel en niet bij Jezus willen horen; wie wel de weg ten leven kiest en wie niet. Het beslissende van dat moment wordt door de apocalyptische beelden die Lucas gebruikt, benadrukt. Onuitblusbaar vuur is een beeld uit de eindtijd en duidt op reiniging.

Daarna volgt in de verzen 20 en 21 de doop van Jezus. Het moment waarop Jezus en Johannes elkaar direct ontmoeten. Jezus laat zich net als het volk dopen. Het lijkt wel of hij daar anoniem is, maar er staat wel bij dat hij in gebed was. Jezus’ doop mag dan haast als onderdeel van een doop van velen beschreven worden, maar het ‘in contact zijn met de hemel’ wordt duidelijk aangegeven. En zodra Jezus gedoopt is gebeuren er drie opmerkelijke dingen. Ten eerste: de hemel breekt open, het beeld van de heilstijd (Ezechiël 1,1 en Jesaja 64,1). De werkwoordsvorm duidt aan dat het God is die de hemel opent. Ten tweede de Geest daalt neer in de vorm van een duif – kortom: de geest wordt zichtbaar gemaakt. In de rabbijnse literatuur is de duif ook het symbool van het nieuwe Israël. Ten derde: een stem uit de hemel is hoorbaar. ‘Deze is mijn geliefde zoon’.

Al die tekenen wijzen erop dat Jezus de Messias is en dat God ingrijpt in de gang van de geschiedenis.

Jesaja spreekt over de wegbereider die ruimte maakt en het pad effent voor de komst van de Heer. Zo typeert ook Johannes zijn optreden: hij is de wegbereider.

met de kinderen

Water en vuur zijn sterke beelden, die bij iedereen -ook bij kinderen- iets oproepen. Voor beide beelden geldt dat er een positieve en een negatieve kant aan zit. Dat is ook voor de kinderen heel helder. Een ander beeld dat een rol speelt, is dat van de duif.

inde kerk

De voorganger laat een plaatje van een duif zien. (Kan ook een beeldje of een geknutselde duif zijn).

• Weten de kinderen welke vogel dit is? En welk geluid deze vogel maakt?

• Laat ook een plaatje van een postduif met een brief in zijn snavel zien.

• De postduif komt nieuws brengen.

• Een derde plaatje toont een vredesduif, een duif met een takje in zijn snavel.

  Wie weet wat dit voor een duif is?

• Kennen de kinderen ook een bijbelverhaal waar een duif in voorkomt?

  Denk aan het verhaal van Noach in de ark.

• Noach liet een duif wegvliegen. Die kwam terug met iets in zijn snavel. Wie weet wat de duif in de zijn snavel had? Wat voor nieuws kwam die duif brengen?

• Er is nog een bijbelverhaal waar een duif in voorkomt.

• Weten de kinderen welk verhaal?

• Nee? Dan blijft het nog even een verrassing!

om te lezen

Johannes komt de mensen dopen.
Hij vertelt wat hij komt doen.
Hij zegt het met de woorden uit het oude boek van Jesaja.
Daar staat:
(Naar Jesaja 40, 1-11)
Ik kom een weg maken, zodat God kan komen.
Alle hobbels en gaten zal ik vlak maken.
God zal zich laten zien.
En Jesaja zegt ook nog:
Mensen zijn klein en kwetsbaar,
zoals grassprietjes of bloemen
die verwelken en verdorren.
Maar God is sterk,
God blijft altijd.
Daar mogen jullie op vertrouwen.