Mexico

Mexico staat ook dit jaar weer op de ranglijst van christenvervolging van Open Doors (nr. 39), terwijl het toch een overwegend christelijk land is. Hoe kan dat?

Christenvervolging in Mexico was en is vaak iets tussen verschillende christelijke groepen onderling, tussen protestanten en rooms-katholieken. Met name in de gebieden met oorspronkelijke bewoners speelt dit een rol. Inheemse stammen die eigen en rooms-katholieke tradities mengen, staan op gespannen voet met protestantse christenen.

Groepsgeloof

Gemeenschappen kiezen vaak als groep een stroming in het geloof dat ze aanhangen. Ze worden bijvoorbeeld als gehele gemeenschap lid van de Presbyteriaanse Kerk.

Besluit iemand uit de groep om toch roomskatholiek te blijven, dan wordt dat die persoon kwalijk genomen. Niet zozeer om de essentie van het geloof, maar juist om het verlaten van de groep.

Conflicten draaien in de kern van de zaak niet altijd om de aangehangen geloofsovertuiging an sich, maar bijvoorbeeld om wie de eigenaar is van een bepaald stuk grond. Zodra iemand het groepsgeloof niet meer aanhangt en ook financieel niet meer mee wil doen met de groep – dus de kerk -, willen families ook de baten en lasten van de grond niet meer gezamenlijk delen. Zo ontstaan ruzies, vaak gewelddadig van aard, en de getroffenen brengen het naar buiten als geloofsvervolging. Gelukkig worden dit soort conflicten steeds schaarser.

Drugs en afpersing

De aandacht van christenvervolging in Mexico is verschoven naar een heel ander gebied, namelijk de invloed van drugscriminelen in de kerk. Geestelijken en kerken worden in Mexico regelmatig afgeperst door drugskartels. Mexico scoort hoog op de lijst van gevaarlijkste landen als werkgebied voor rooms-katholieke geestelijken. Ook hier rijst de vraag in hoeverre dit geweld specifiek gericht is tegen christenen en de (rooms-katholieke) kerk. Of is het de treurige manier van werken van drugskartels? Afpersing en moord overkomt niet alleen de kerk en gelovigen, afpersing gebeurt overal. Veel winkeliers zijn er de dupe van, maar ook dokters, leraren – eigenlijk niemand ontkomt eraan. Er zijn extreem veel ontvoeringen van volwassenen en kinderen om losgeld te krijgen.

Afpersingen en moord zijn aan de orde van de dag in Mexico. Mijns inziens is daarom het afpersen van kerken en geestelijken dan ook niet per se christenvervolging, maar de trieste realiteit voor veel Mexicanen, ongeacht welk geloof zij aanhangen.

Trieste realiteit, ongeacht welk geloof je aanhangt

Dit land heeft bevrijding nodig van het juk van heersende criminaliteit. De kerken kunnen daar een grote rol in hebben, maar ongetwijfeld zullen zij dan nog meer het doelwit vormen van afpersing en moord, want steek je hier je kop boven het maaiveld, dan gaat die kop eraf.

– Erika Kommers is programmaleider bij de GZB (Gereformeerde Zendingsbond).