Menu

None

Omgaan met je eigen leed, en dat van anderen

Rouwen om het verlies van een geliefde, je baan, je gezondheid. Verdriet hebben omdat je kinderloos of single bent. Niemand heeft gestudeerd voor verdriet hebben en rouwen. Toch krijgen we er allemaal mee te maken.
Er zijn mensen die zeggen dat het een weg is die je moet afleggen, maar verdriet lijkt vaak meer op een doolhof. Of een wenteltrap: soms denk je dat je in het – zelfde kringetje ronddraait, maar als je goed kijkt, verandert het perspectief toch. Rouwen is een persoonlijk antwoord op leed. Niemand kan je voorschrijven hoe het moet, maar er zijn wel een paar dingen die kunnen helpen. Margriet van der Kooi gaat in deze video in op de grote vragen rond het omgaan met eigen leed en dat van anderen. Ze schreef er ook een fijnzinnig boek over: Verdriet is een werkwoord.

Wellicht ook interessant

None

Reactie op Geloof en gender. Zoeken naar een begaanbare weg

Jan Minderhoud heeft zich als theoloog gewaagd aan een studie over gender – een van de grote twistappels in maatschappij en kerk in onze tijd. Wat me meteen positief raakt is de aangename, respectvolle en fijngevoelige toon die hij aanslaat. Minderhoud schrijft vanuit zijn persoonlijke betrokkenheid bij mensen, die op allerlei manieren te maken hebben met het onderwerp. Op geen enkele manier voel ik iets van neerbuigendheid of veroordeling naar wie dan ook. Dat is grote winst in een sterk verhit debat. Minderhoud streeft ernaar recht te doen aan de hoge mate van complexiteit van het onderwerp en daar zo genuanceerd mogelijk over te schrijven. Tegelijkertijd schrijft hij met het verlangen om te onderscheiden wat God ons aanreikt aan waarheid en wijsheid, in wetenschap, schepping en Bijbel.

None

Toespraak van Johan Tahon tijdens de boekpresentatie van De imitatie van Christus

Zelden heb ik iemand zo intens, diep en als een hedendaagse mysticus horen voorlezen als Frank Deroo. Tijdens de voorstelling van de nieuwe pocketeditie van De Imitatie van Christus van Thomas a Kempis werd de zaal muisstil zodra Frank het woord nam. Ik begrijp zijn passie voor deze eeuwenoude teksten. Ook in mijn beeldhouwatelier ligt het Kempis-boek altijd open. Een kaars brandt ernaast. En telkens wanneer ik erlangs loop, heb ik het gevoel dat er een aanwezigheid is in de historische kerk die ik als werkruimte mag gebruiken.

Nieuwe boeken