Vier vrome vrouwen van nu

Zomaar vier vrouwen die we ‘vrome vrouwen’ zouden kunnen noemen. Gewoon, omdat ze zijn wie ze willen zijn. Om maar te laten zien dat ze zomaar naast ons zijn…

Jolanda Tuma: pastor op het Hogeland in Groningen

De prachtige kerken in de Groningse dorpen Eenrum, Den Andel en Westernieland konden zelf geen kerkelijke gemeente meer draaiend houden. Maar hoe jammer zou het zijn als de deuren dichtgingen en er niets meer binnen zou gebeuren? Jolanda Tuma startte samen met vrijwilligers het project Kerk in het Dorp: om de kerken open en levend te houden. Er is nog eens per maand een viering in één van de kerken, er zijn gespreksochtenden en er zijn activiteiten op het speelvlak van kunst, cultuur en geloof. Zo ontstond bijvoorbeeld Monnikenwerk, waar kunstenaars zes weken in de zomer kunst maken in (inmiddels) veertien kerken. Mensen mogen binnenlopen en komen kijken. Verder zijn er dingen te doen als: ‘Galmen in de kerk’, ‘Rondje om de toren’, en ‘Op adem komen’.

Annemarthe Westerbeek: ouderling in Utrecht-Zuilen

Annemarthe stapte met haar man over van een bruisende Utrechtse kerk vol jonge mensen naar de vergrijsde wijkgemeente bij hen om de hoek. Inmiddels drie kinderen verder zijn ze nog steeds een belangrijke spil in het web van de Kerk op Zuilen. Het is een kleine gemeenschap, die graag van betekenis blijft in de buurt. Door het initiatief Warme Woensdagen werd de kerk vanaf afgelopen winter een toevlucht voor mensen die hun huis niet warm konden stoken. Annemarthe is ouderling, lid van de gesprekskring en in het dagelijks leven directeur van de Nederlandse tak van A Rocha, een wereldwijde beweging van christenen die vanuit hun geloof zorgen voor Gods schepping.

Joyce Rondaij: universitair docent

Niet alle theologen worden automatisch dominee in een gemeente. Joyce koos voor een ander pad: zij was gegrepen door het werk van de Italiaanse schrijver, chemicus en Auschwitz-overlever Primo Levi. Ze hield zich in haar promotiestudie bezig met diepe vragen die raken aan de bodem van ons bestaan. Over het ergste kwaad en lijden, over wat mens-zijn dan nog is, en waar God is. Joyce werkt aan een boek voor een groter publiek hierover en is in het dagelijks leven universitair docent aan de PThU. Ze is er goed in om te herkennen waar het spannend wordt op het snijvlak van literatuur, cultuur, theologie en filosofie. Is er ergens iets van het heilige, van God, te zien, en wat kunnen we daar dan over zeggen? Zo helpt Joyce aanstaande theologen en dominees om een scherp oog te ontwikkelen voor de vragen van onze cultuur.

Marjolijn de Waal-Peels: dominee

Marjolijn werkt in de gemeente van Weesp-Driemond. Als dominee zoekt ze naar woorden die mensen raken. Woorden die iets zeggen over wat zo ongrijpbaar is en ons zo vaak weer ontglipt. Marjolijn is er goed in om juist in het gewone leven te zien waar iets van God oplicht: in een kleine ontmoeting, een gebaar, een fragment op tv, een berichtje ergens achterin een tijdschrift. Dat verbindt ze aan de eeuwenoude verhalen uit de Bijbel en vertaalt ze naar woorden, of rituelen, voor nu. Want het zijn niet altijd woorden die hoeven te klinken in de kerk. Soms kun je zin, schoonheid, heelheid beter ervaren door iets te doen of over je heen te laten komen. Marjolijn combineert het predikantschap met het moederschap van twee jonge kinderen: een taak die minstens zoveel vroomheid in zich herbergt!