Ademhalen, dat is toch heel gewoon?

In onze adem zit beweging, een ritme: we ademen in, we ademen uit. Adem doet leven. Fysiek, maar ook geestelijk, door de Geest van God.

Een oude vrouw zei mij eens: ‘Het is heel simpel, jongen. Gewoon ademhalen. Gewoon  adem blijven halen.’ Als je 103 bent, zoals zij, en een leven lang gezegend bent met een relatief goede gezondheid, dan lijkt het zo simpel: leven, oud worden, blijven leven, dat doe je ‘gewoon’ door adem te blijven halen. Zij had de opgewektheid van geest om dat ook luchtig en geestig te brengen. Als gelovige vrouw voelde zij zich gedragen door wat de Geest haar gaf. God gaf haar de adem en daarmee de Geest.

En toch is gewoon ademen eigenlijk heel bijzonder. Want als een mens niet ademhaalt, geeft hij de geest. Zonder adem houdt het leven ook net zo ‘gewoon’ weer op.

In…

Er zit iets moois in de woorden van de oude vrouw: ‘Adem blijven halen.’ Letterlijk betekent dat dat je je adem ergens vandaan haalt. Je krijgt iets aangereikt dat je tot je kunt nemen. Het is er. In het scheppingsverhaal lezen we dat God Adam de levensadem geeft. Zo gaf Hij Adam zijn adem. God geeft ons nog steeds deze levensadem. Bij iedere ademteug krijg je iets binnen, dat van buiten komt.

Ademen gaat min of meer vanzelf. Maar toch: iedereen weet dat je naar adem kunt snakken. En dat dat heel naar en angstig kan voelen. Als je conditie niet zo goed is, en je komt adem te kort als je een paar traptreden bent opgelopen. Of als er iets indrukwekkends gebeurt. Dan weet je dat het vanzelfsprekende niet altijd vanzelfsprekend is. Het is ten diepste heel bijzonder: dat er lucht is. En dat we lucht krijgen. Dat het ademen ons letterlijk en figuurlijk lucht geeft. Het is niet voor niets dat we soms zeggen: ‘Dat lucht op!’

… en uit

Ademen is echter meer dan alleen maar ‘adem halen’. Het is een dubbele beweging. We krijgen niet alleen adem. Je ademt immers in en je ademt vervolgens ook weer uit. Die ingaande en uitgaande beweging raakt aan een diepe essentie van wat leven is. Je bent onlosmakelijk verbonden en ingebed in een groter geheel. Zoals een vis zwemt in water, zo zijn wij constant omhuld door lucht. We kunnen niet zonder. En of je nou goede of slechte adem hebt, we geven onze adem ook weer terug. Dan gaat onze ademteug weer op in het grote geheel.

Een doorgaande beweging

Die dubbele beweging van je ademhaling – in en uit – is als eb en vloed. Het is een doorgaande beweging, waar je je ook in kunt oefenen. Om zo je levensritme bewust te verdiepen en te voeden. Het is niet voor niets dat ademhalingsoefeningen onderdeel zijn van veel oude tradities. Het bekendste ademgebed is misschien wel het Jezusgebed. ‘Heer Jezus Christus, Zoon van God, ontferm U over mij, zondaar.’ Of als je stress hebt, en niet genoeg lucht of een onrustige ademhaling, dan helpt het ook om alleen bij iedere ademteug ‘Je-’ (adem in) en ‘-zus’ (adem uit) te bidden.

Extra lucht

Met het Jezusgebed doe je in feite twee dingen tegelijk: je geeft je lichaam extra lucht door bewust te ademen. En het maakt je ook geestelijk, Geestiger en Geest-rijker. Het maakt je bewuster van jezelf en van God. Je stemt je ademhaling af op je levensritme en ook op dat van God. Dan haal je je adem toch net even anders. Zo te ademen geeft je op verschillende manieren extra lucht. Dan zijn we onlosmakelijk en veel bewuster in-gebed in het Geestige en het Geestrijke dat Hij ons allemaal ‘heel gewoon’ heeft gegeven.