‘Anderen ervaren mij als inspirerend’

Blogger en spreker Jurjen van Houwelingen (37) liep in 2017 ernstig hersenletsel op. Zijn zicht, oriëntatievermogen en kortetermijngeheugen raakten zwaar beschadigd. Hij ontdekte dat hij schilderijen kon maken die mensen mooi vinden en graag in hun kamer ophangen. Nu is hij ook kunstenaar.

‘Je moet jezelf compleet opnieuw uitvinden. Dat gaat met heel veel verzet gepaard. In het begin dacht ik steeds: ik wil dit niet. Maar het moet.

Ik probeer me te focussen op wat wel kan, zoek nieuwe mogelijkheden binnen mijn beperkingen.

Creatief ben ik altijd geweest, ik heb in de vroegste jaren van mijn bedrijf als grafisch vormgever gewerkt en schilderde toen ook. Op een gegeven moment ben ik naar een atelier gegaan voor mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel en ontdekte dat ik het leuk vond om weer te schilderen. Ik kan iets maken wat anderen mooi vinden en in hun kamer ophangen. Dat geeft voldoening.

Ik wil ook weer als motivational speaker gaan werken, maar dat is lastig om op te bouwen in coronatijd.

Ik ben veerkrachtiger geworden, heb geleerd: ik moet accepteren wat me ‘aangeboden’ is. Zoals psychiater Victor Frankl zegt in zijn boek over zijn ervaringen in het concentratiekamp: je hebt geen keuze, geen grip op wat je overkomt, maar wel op hoe je erop reageert. Het is een proces. Ik denk ook nog steeds: wat een rotleven heb ik. Ik moet mezelf regelmatig toespreken dat er van alles mogelijk is. Morgen wordt het misschien beter, morgen is er weer een nieuwe kans. Dat is een bewuste keuze die je elke keer moet maken.

De mensen om me heen doen van alles voor me om het me een beetje makkelijker te maken. Maar in mijn depressieve periode had dat heel weinig invloed. En uiteindelijk moet je toch zelf je mind set omzetten naar wat er is, daar kan niemand je bij helpen.

Dat ik bloei – dat hoor ik van andere mensen om mij heen. Zelf ervaar ik dat niet zo. Anderen ervaren mij als inspirerend, worden door mijn verhaal bewogen, hebben er iets aan. Een zaadje moet sterven voordat het vrucht kan dragen – daar herken ik me wel in. Er is bij mij van alles kapot, maar dat kan kennelijk leven brengen bij een ander.’