Menu

Basis

Een geheim dat God niet kent

Nooit wilde ze bezoek, maar nu zwaait ze de deur hartelijk open. Voordat ik mijn jas uit heb, zegt ze: ‘Over God hoeven we het niet te hebben hoor, dat zit wel goed.’ Ik schiet in de lach en kijk haar aan. Ze glimlacht terug en zegt: ‘En bespaar me de verhalen over de kerk, daar word ik ook niet vromer van.’

Na een kop thee vraag ik: ‘Geen God en geen kerk, maar u heeft de dominee gevraagd om langs te komen omdat u iets wilt vertellen. Ga uw gang.’ Er volgt een indrukwekkend verhaal over haar tijd als verpleegkundige op een passagiersschip.

Hoopvolle emigranten werden naar Australië gebracht en op de terugweg deed het schip Nederlands-Indië aan waar mensen uit de kampen werden opgehaald om naar Nederland te gaan. Ziekte, trauma en dood … Ze merkt dat haar verhaal mij interesseert en vertelt honderduit. Als ik wegga, zeg ik: ‘Eigenlijk wilt u mij iets anders vertellen, toch?’ ‘Ja, ik heb vergeving nodig, maar het lukt me nog niet. Komt u snel weer?’ Er volgen verschillende bezoekjes waarin ze veel vertelt, maar nog steeds niet wat ze eigenlijk zeggen wil.

‘Bij mijn begrafenis moet toch iemand het uitleggen aan de mensen en aan God’

Een secreet …

‘Ik heb een geheim,’ zegt ze als ik een half jaar later binnenkom. Haar nicht, met wie ze een moeizame relatie heeft maar die wel voor haar zorgt, is net de deur uit. Ze begint te praten hoe veertig jaar geleden haar vriendin overleed en zij bij haar sterfbed heeft beloofd naar haar dochter om te zien. ‘Elke dag bel ik haar en ze krijgt mijn hele erfenis, al is dat niet veel. Maar het probleem is dat mijn nicht voor mij zorgt, en het enige dat ik doe, is haar van mij afstoten. Als ik straks doodga, moet u dat echt rechtzetten!’ Ik kijk in grote grijze ogen en denk aan de nicht die zo haar best doet en verdrietig is dat haar (enige) tante haar hulp niet weet te waarderen.

‘Ik heb het mijn vriendin beloofd. Al mijn liefde gaat naar haar dochter, en mijn familie heeft het nakijken. Ik kan niet alles en iedereen liefhebben. Maar bij mijn begrafenis moet toch iemand het uitleggen aan de mensen en aan God. Doet u een goed woordje voor mij?’ ‘Het zit toch wel goed tussen u en God?’ ‘Nou, ik weet niet zeker of Hij dit geheim wel kent,’ zegt ze met open blik. Ik moet daarover nadenken maar krijg de tijd niet. Een week na haar bekentenis overlijdt ze.

Vlak voor de begrafenis nodig ik de nicht en de dochter van de vriendin uit. Ze kennen elkaar niet en ik vertel hun het verhaal. Beiden huilen, de een om wat ze te weinig heeft ontvangen, de ander omdat ze het gevoel heeft dat al haar ontvangen liefde ten koste is gegaan van een ander. Als ik weg ben, praten zij nog uren door. De volgende dag, vroeg in de ochtend, belt de nicht. ‘Laten we straks allemaal maar om vergeving bidden,’ zegt ze: ‘Mijn tante was een secreet, maar ik heb haar met liefde verzorgd en heb er nu een vriendin bij gekregen. Goddank!’

Katinka Broos is pastor bij de Stichting Wijkpastoraat Rotterdam West.


Influencers
Woord & Dienst 2023, nr. 5

Wellicht ook interessant

Nieuwe boeken