Iejoor

De verhalen van Winnie de Poeh en zijn vriendjes werden geschreven door A.A. Milne voor zijn zoontje Christopher. De lezer ervaart een wonderlijk speelse wereld waarin Christopher als personage mooie avonturen beleeft met zijn tot leven gekomen knuffels: Winnie, Knorretje, Konijn, Uil, Tijgetje, Kanga en Roe.

‘En omdat Christoffer Robin zei, hoe flink hij was, voelde Knorretje zich meteen een stuk beter en hij besloot om toch maar geen zeeman te worden.’ Dit zinnetje uit Het huis in het Poeh-hoekje geeft weer hoe lief en respectvol de dieren met elkaar omgaan. Ze zijn wie ze zijn, met hun goede en minder goede kanten, en daar stelt niemand vragen bij. Ze vinden hun weg doorheen al die verschillen. Ze steunen elkaar en ze hoeven zich niet te bewijzen door te worden wat ze niet zijn.

Met hangende oortjes

Eén figuurtje, het ezeltje Iejoor, is somber en triest. Zijn gebogen kopje en hangende oortjes maken dit zeer duidelijk. Hij piekert. Hij beklaagt zichzelf en hij is zeer onzeker over zichzelf. Hij twijfelt of hij wel een plaats heeft in de harten van de anderen. Hij denkt dat ze hem vervelend en lastig vinden, daarom stapt hij niet op hen toe. Hij hoopt en verwacht dan wel dat zij hem benaderen. Als ze dat niet doen, dan voelt hij dat als een afwijzing. Doordat hij het zo moeilijk heeft, is hij af en toe ook geïrriteerd en nijdig.

Iejoor is dus de enige die twijfelt aan de bedoelingen van de anderen. De dieren laten zich daardoor niet uit hun lood slaan.
Als er nieuwe personages bijkomen, dan vertellen ze dat die de lelijke opmerkingen van Iejoor niet al te ernstig moeten nemen omdat Iejoor nu eenmaal Iejoor is. Ze blijven hun liefdevolle manier van omgaan getrouw, ook met Iejoor.
Ze gaan bij hem op bezoek, nodigen hem uit op bijeenkomsten en feestjes. Ze brengen hem cadeautjes op zijn verjaardag. Ze vragen niets terug. Iejoor reageert af en toe wat positiever. Hij beseft dat ze hem graag zien. Hij lijkt zelfs iets van hun kwetsbaarheid te erkennen. Heel even maar en dan valt hij weer terug in zijn triestheid. Maar ook dat vinden ze goed, want zo is Iejoor.

Heel dom

Deze verhalen werden geschreven als een reactie op de wreedheden van de Eerste Wereldoorlog. Ook vandaag nog, in een vaak grimmige wereld, zijn Winnie en zijn vrienden een inspiratie om erkenning, respect en liefde te tonen voor elkaar, ook voor degenen die het moeilijk hebben.

‘Als je mij vraagt,’ zei Poeh, ‘dan mag ik eigenlijk iedereen wel. Maar dat zal wel heel dom van me zijn.’ ‘Helemaal niet!’ zei Christoffer Robin.

De citaten komen uit A.A. Milne, ‘De wereld van Poeh’, vertaald door Mies Bouhuys (Van Goor, Amsterdam). De oorspronkelijke, Engelse uitgave verscheen in 1926.