Ik ben deel van het verhaal

Op een dag liep Jezus langs het meer van Galilea en zag twee vissers hun net in het water gooien. Het waren twee broers: Simon, die ook wel Petrus wordt genoemd, en zijn broer Andreas. Jezus zei tegen hen: ‘Ga met mij mee. Dan zal ik een ander soort vissers van jullie maken. Vissers die mensen voor mij vangen.’ Zij lieten meteen hun netten liggen en gingen met Hem mee. Iets verderop zag Jezus nog twee broers: Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs. Zij zaten bij hun vader in de boot de netten te repareren. Hen riep hij ook. Zij lieten direct de boot en hun vader achter en gingen met Jezus mee.
Matteüs 4 vers 18-22 (Vertaling: Het Boek)

Zomaar een bijbelverhaal dat ik op een ochtend las. Vissers bij een meer. Mannen aan het werk. Jezus die daar loopt. Een heel rustig tafereeltje. Het lijkt zo ver van mij weg. Ik ben geen man, woon niet aan zo’n meer en heb niets met vissen. Maar toch… Ik sluit mijn ogen en probeer me te verplaatsen in dit verhaal. Ik maak het stil in mijzelf, heel stil en neem de tijd.

Ik hoor een stem

Plotseling loop ik op het strand, ik hoor de branding ruisen, de meeuwen krijsen. Ik ruik het zilte water, voel de wind om mij heen. Een plek waar ik graag kom. Ik hoor een stem die mensen bij hun naam noemt, ze mogen bij hem komen. Een warme stem, een stem die mij vaag bekend voorkomt. Een stem die mij ernaar laat verlangen om ook naar hem toe te mogen komen. Dan hoor ik het, eigenlijk trilt het meer in mij dan dat ik het echt hoor. Het zoemt in mijn hoofd. Mijn naam, mijn eigen naam. Ik word ook geroepen, door die man. Is dat Jezus? Toch twijfel ik, reageer niet direct. Wil ik wel gehoor geven aan zijn roepstem? Wat zal dat voor mij betekenen? Maar mijn verlangen is sterker dan mijn bedenkingen. Ik ga, ik ga naar hem toe.

Verward gelukkig

Na afloop van dit moment van gebed blijf ik nog even rustig zitten. Wat heeft dit met mij gedaan? Hoe voel ik mij hierbij? Nogal verward, maar ook met een ondertoon van een geluksgevoel. Hoorde ik echt mijn naam, word ik geroepen? Door wie, tot wat? Deze ervaring laat ik rustig een poosje bezinken.

Wat boven komt

Op een ander moment bid ik met het verhaal van de zussen Marta en Maria bij wie Jezus op bezoek gaat. Maria gaat bij Jezus zitten om te luisteren wat hij zegt, Marta is druk bezig om ervoor te zorgen dat iedereen te eten en te drinken krijgt. Verplaats ik mezelf in de rol van Marta? Ben ik zo gedienstig, maar misschien ook wel zo jaloers? Of ben ik juist als Maria die aan de voeten van Jezus ademloos naar hem luistert? Verlang ik er ook naar om zo dicht bij Jezus te zijn? Allerlei onbewuste dingen kunnen op deze manier bij me boven komen. Ook dingen die ik niet zo prettig vind om van mezelf te ervaren: verdrietige momenten, problemen, teleurstelling. Maar ook positieve gevoelens als geluk, bevestiging en geborgenheid kan ik ervaren.

Bidden met de bijbel

Door regelmatig op deze manier met de bijbel te bidden (want dit is echt bidden), wordt het steeds gemakkelijker om mezelf in het verhaal te plaatsen. Om met mijn hart te luisteren naar wat mij wordt aangereikt. Als ik probeer daarvoor open te staan, kan mij dit als mens verrijken. De bijbel wordt zo een levend boek voor me. Een boek waarvan ik zelf deel mag uitmaken. Verhalen waarin ik soms mijn eigen leven kan herkennen, momenten waarin het mogelijk is om de stem van God te horen.