Bij Maria denken we vooral aan de rooms-katholieke en de oosters-orthodoxe traditie. Protestanten hebben niet veel op met haar. Is dat terecht? Hoe komt dat eigenlijk en kan dat ook anders worden beleefd?

Wat is de theologische betekenis van die zin uit de apostolische geloofsbelijdenis: geboren uit de maagd Maria? Arnold Huijgen legt verband met Matteüs’ verwijzing naar Jesaja: het gaat niet in de eerste plaats om maagdelijkheid.

Ruim vier maanden geleden kwam mijn boek Maria: Icoon van genade op de markt. Het weekend van Hervormingsdag, Allerheiligen en Allerzielen was een mooi moment om een voorlopige balans op te maken en terug te kijken op enkele reacties. Ik deel ze hier graag.

Waarom bestaan er eigenlijk theologen en waarom zou theologie belangrijk zijn? Die vraag hoor je nogal eens. Natuurlijk vanuit de maatschappij en de academie: Is theologie eigenlijk wel een wetenschap, of draait het alleen om meningen? Maar ook in de kerk: je moet gewoon geloven en het niet te ingewikkeld maken. En voor theologen zelf is het wel gezond en goed om nog eens na te gaan waartoe zij op aarde zijn. Ik noem vier redenen.

Iedereen heeft een hekel aan bureaucratie, ook aan de universiteit. Aan universiteiten werken docenten die van onderzoek houden – mensen van de inhoud – die je meestal geen plezier doet met formulieren, bureaucratische verplichtingen en hoepels waar ze doorheen moeten springen. Mede daarom roepen zogenaamde ‘visitaties’ zelden warme gevoelens op.

Links en rechts schieten de podcasts als paddenstoelen uit de grond. Ook voor de theologie biedt dat kansen. Zo werd vorige week de podcast ‘Dit is de Bijbel’ aangekondigd, waarin David Boogerd met theologisch specialisten in gesprek gaat over de Bijbel, op een laagdrempelige manier. De podcasts duren zelfs een half uur: veel langer dan de korte dagelijkse meditaties die de EO via de podcast ‘Eerst dit’ aanbiedt en die in een enorme behoefte voorzien.

In mijn ‘bubbel’ was het afgelopen week groot nieuws: de Leidse uitgeverij Brill neemt Vandenhoeck & Ruprecht uit Göttingen over. Op het eerste gezicht mag dit matig interessant economisch nieuws lijken, maar op de achtergrond speelt meer. De overname van Vandenhoeck (sinds 1735) door Brill (sinds 1683) is het voorlopige einde van een consolidatieslag, die licht werpt op de toekomst van publiceren in de theologie. Dat zit als volgt.

Opnieuw gaan we een veertigdagentijd in zonder samenkomsten waarin we elkaar in levenden lijve in de kerk ontmoeten. Nu was de tijd voor Pasen altijd al bedoeld als periode van verstilling, versobering en voorbereiding, maar nu voelt het nog meer als een woestijntijd vanwege het coronavirus. Sinds de vorige Pasen is de situatie rondom covid-19 bepaald niet verbeterd. We snakken naar versoepeling van de maatregelen, naar verlossing van het virus.

Als het gaat over kerk en corona, komt een aantal thema’s steeds voorbij: hoeveel kerkgangers toegelaten kunnen worden, of er gezongen mag worden, wie de regels uitvaardigt. Daarnaast zijn er theologische beschouwingen over de betekenis van de coronapandemie, bijvoorbeeld van Tom Wright. Een vraag die wat mij betreft te weinig aan bod komt, is: wat gaat corona betekenen voor de oecumene? Het is wel duidelijk dat ‘kerkgangers’ via hun laptops veel kerkelijk shopgedrag laten zien. […]