Jezus mag graag gebruikmaken van gelijkenissen om mensen iets hoopvols en bemoedigends aan te reiken. Tegelijkertijd zet Hij ons die verhalen als bril op de neus om beter te kunnen zien en beoordelen waar het in deze wereld en in ons eigen leven hier en nu op aankomt. Helpen die verhalen ons ook verder als het gaat om ‘leven na/met COVID-19’?

Hoe kun je als kerk, vanuit je verbondenheid met Palestijnse christenen, invulling geven aan de Israëlzondag? Chris Kors zoekt in deze preekschets antwoord op de vraag die de wetgeleerde aan Jezus stelt: ‘Wie is mijn naaste?’ Psalm 87 gunt ons een hemelsbreed perspectief op die vraag. Petrus neemt ons in zijn brief vervolgens bij de hand en zet ons op het spoor van de hoop die in ons is en ons doet leven.

De schepping staat als een ‘huis’, zou je kunnen zeggen als je de woorden leest in Psalm 65,7a: ‘U hebt met kracht de bergen vastgezet.’ Dit
vers vormt als het ware het titelvers van de eerste strofe in een reeks
van drie over de betrouwbaarheid, vruchtbaarheid en rijke oogsten die
de schepping onder Gods heerschappij heeft te bieden.

Utopisch nadenken over samenlevingsvraagstukken loopt als een rode draad door de Bijbel heen. Vaak noemen we dit utopische denken dan ‘eschatologisch’ denken, een denken over de laatste dingen. Maar eschatologisch denken is altijd een denken met de hand aan de ploeg.

Bij Spreuken 6,1-11 Het lezen van Spreuken 6 op de Dankdag heeft wel iets van een hachelijke onderneming als je het betrekt op de actuele flexibilisering van werk. De openingsverzen zorgen in het licht van de toename van tijdelijke contracten en flexwerk meteen al voor gefronste wenkbrauwen: borg staan voor een ander, iemand vastigheid bieden, […]

Om een samenleving die inzet op werk én zorg Bij Deuteronomium 24,14-16, Psalmen 65 en Matteüs 20,1-16 In de verzen uit Deuteronomium wordt met klem gesteld dat je geen profijt mag trekken van mensen die kwetsbaar en op anderen aangewezen zijn. Deze kwetsbare mensen worden nader geduid met de woorden ‘ani (= iemand die het […]