Blijf roepen!

Laat zien en praat er over

Foto’s uit de krant over kinderen die dreigen uitgezet te worden en voor wie actie gevoerd wordt. Als er veel publiciteit over iets is, luisteren de mensen wel.

Verhaal

‘Namir moet blijven’. Dat staat met grote letters geverfd op een spandoek boven de deur van de school. Namir is een jongen uit Afghanistan. Hij is tien jaar en woont al acht jaar in Nederland met zijn ouders en zusje. Hij zit in groep zes en spreekt net zo goed Nederlands als de andere kinderen. De laatste maanden is er sprake van dat hij terug moet naar Afghanistan, maar daar is het niet veilig en hij spreekt de taal niet.

Zijn klasgenootjes en hun ouders voeren actie. Elke vrijdag gaan ze met het spandoek een uur lang voor het gemeentehuis staan. Ze zingen dan een zelfgemaakt lied over kinderen van de wereld. Ze verzamelen ook handtekeningen die ze aan de minister gaan geven. Het is allemaal nog onzeker, maar ze houden vol. Ze hebben er vertrouwen in dat Namir mag blijven.

Kinderen van de wereld

kinderen reiken elkaar de hand
van Afghanistan tot Nederland
spelen vinden ze allemaal fijn
was er maar vrede op elk terrein

kinderen van de wereld
wonen allemaal ergens thuis
het liefst bij hun vader en moeder
in een warm en gezellig huis

kinderen roepen voor elkaar om recht
op onderwijs en middelen van bestaan
kinderen roepen en laten van zich horen
tot de wereldvrede is geboren.