Menu

Basis

Blijven en weer opbouwen

Al honderden jaren wonen er Dominicanen en Dominicanessen in Irak. De zusters runnen er vooral scholen en ziekenhuizen. En gaan daar zoveel mogelijk mee door, hoe onveilig de situatie ook is. Broeder Augustinus, een van de Nederlandse Dominicanen, bezocht samen met een goede vriend de zusters en broeders in de zomer van 2018.

‘In 2003 vielen de Verenigde Staten Irak binnen. Veel artsen vluchtten toen, de Dominicanessen hielden hun ziekenhuizen open en hielpen iedereen, zonder onderscheid. De zusters genieten veel respect – niet alleen omdat ze zorg en onderwijs blijven bieden, maar ook door de kwaliteit van hun werk.

Toen IS oprukte in de vlakte van Nineve, in 2014, moesten veel zusters uiteindelijk ook vluchten. Soms hadden ze een half uur om hun spullen te pakken, soms vijf minuten. Zelf vluchteling, boden ze in de vluchtelingenkampen hun diensten aan – ook nu: aan iedereen, zonder onderscheid. Vanaf begin 2018 zijn de zusters begonnen met weer opbouwen wat vernield is. Toen wij er op bezoek waren, waren sommige plekken echt nog spookstadjes.’

TOEKOMST

‘Het is moeilijk om in te schatten hoe de toekomst eruit zal zien. Er zijn zoveel mensen uit Irak vertrokken. Dat maakt het voor achterblijvende familieleden heel moeilijk. In Irak is je familie je sociale vangnet. Kinderen zorgen voor hun oude ouders. Dat werkt dus niet meer als een groot deel van je familie weggetrokken is. De situatie blijft ook onzeker omdat IS gebruik maakt van iedere instabiliteit in de politieke situatie om weer op te rukken.

Maar de zusters zetten zich met hun scholen in voor de toekomst: ze willen dat de kinderen goed onderwijs krijgen en verantwoordelijke mensen worden. Hun scholen zijn openbaar: iedereen kan ernaartoe en het onderwijs heeft een neutraal karakter. Ze hebben nu te maken met een hele generatie kinderen met oorlogstrauma’s en proberen daar in hun onderwijs op in te spelen. Bijvoorbeeld door vakken als handvaardigheid als een soort therapie te gebruiken.’

Hun eigen land

‘Dat bijna alle zusters besloten om op hun plek te blijven, heeft zeker te maken met hun keuze om er te willen zijn voor de mensen die achterblijven. En: alle zusters komen uit Irak. Het is hún land. Een zekere gewenning speelt ook mee. Als je lang in een situatie verkeert waarin voortdurend dreiging is, word je moe. Soms wordt de dreiging bewaarheid, soms is het loos alarm. Dan ‘gok’ je er maar op dat het goed gaat. In het geloofsleven legt iedere zuster een ander accent. Bij de een overheerst het vertrouwen: Wat er ook gebeurt, God is met ons. Bij de ander overheerst de vraag: God, waarom verlaat u ons zo?’

MEELEVEN

‘Ik was voor de eerste keer van mijn leven in een oorlogsgebied. De sporen van pure haat troffen me – de graffiti, de totaal uitgebrande kerken. We konden nooit alleen naar buiten, altijd samen met mensen van daar. De mensen op straat, vooral jongere mensen, waren blij om ons te spreken. Als er al buitenlanders in Irak komen, rijden ze langs in zwaar beveiligde konvooien. Ik heb gemerkt hoe belangrijk het was om echt mee te leven met de mensen daar: met de zusters en broeders mee te gaan, hun dagelijks leven te delen.’

KIJK VOOR MEER INFORMATIE OP WWW.DOMINICANEN.NL EN ZOEK OP ‘IRAK’.

Interview: Esther van der Panne, eindredacteur van Open Deur.

Wellicht ook interessant

None

Na confrontatie, verantwoording en verzoening een lege hel?

Iedereen kan zich min of meer wel een voorstelling maken van de hel. ‘Het was de hel!’ verzucht, na een vakantie met slecht eten en harde bedden in een hotel zonder airconditioning, de een. ‘We krijgen een kijkje in de hel,’ vindt een ander als hij de mensonterende omstandigheden in de wereld ziet. Iets vergelijkbaars geldt voor de hemel. In Het einde van de hel onderzoekt Reinier Sonneveld de mogelijkheid of en hoe we voortleven na onze dood en of we uiteindelijk terecht komen in een hemel of een hel. Zijn conclusie staat aan het begin vast: aan elke hel komt voor iedereen ooit een einde en uiteindelijk zullen we in harmonie met elkaar samenleven. Hij maakt hierbij overigens de disclaimer dat ‘niets vanzelfsprekend is als het gaat over hemel en hel’.
None

Geestelijke begeleiding – William A. Barry en William J. Connolly

Geestelijke begeleiding is een inspirerend boek voor wie anderen wil helpen bij het ontwikkelen en onderhouden van hun relatie met God. William A. Barry en William J. Connolly benadrukken dat God voortdurend spreekt via gevoelens, verlangens en ervaringen. De rol van een geestelijk begeleider is om te helpen zelf Gods stem op het spoor te komen. Het boek beschrijft diverse aspecten van geestelijke begeleiding en geeft praktische tips. Deze klassieker is geworteld in de oudste christelijke traditie en de inzichten van Ignatius van Loyola.
None

God zelf ontmoeten – Nikolaas Sintobin

Hoe vind je stille tijd in een wereld die op hol is geslagen? God zelf ontmoeten nodigt je uit om op retraite te gaan. Zonder klooster, gewoon vanuit je eigen huiskamer. Want in de stilte en het gebed kan God opeens verschijnen. In tien inspirerende bijbelmeditaties, ofwel geestelijke oefeningen, neemt jezuïet Nikolaas Sintobin je mee langs bijbelse sleutelmomenten. De focus ligt op het leven van Jezus. Elke gebedstijd bestaat uit aansprekende teksten, verdiepende oefeningen en kleurrijke illustraties die je helpen om stil te worden en God zelf te ontmoeten.

Nieuwe boeken