De legende van de hulst
Het nieuws van de geboorte van Jezus Christus verspreidde zich snel door het hele land. Ook Koning Herodes had ervan gehoord en voelde zich bedreigd door de geboorte van de Koning der Koningen. Hij zond zijn soldaten om het kind te zoeken. Jozef, Maria en hun kindje moesten vluchten uit Bethlehem.
Toen ze onderweg waren, op een oude modderige weg, hoorde Maria het geluid van soldaten achter hen. Ze wisten dat de soldaten zouden zoeken naar een man, een vrouw en een klein kindje. Ze besloten het kindje te verbergen tot de soldaten gepasseerd waren.
Snel keek Maria om zich heen. Tot haar schrik zag ze nergens een geschikte plek. Het enige dat ze zag was een kleine struik hulst. Elke seconde kwamen de soldaten dichter en dichterbij, het getrappel van de hoeven werd steeds luider. In wanhoop legde Maria haar kindje onder het struikje hulst.
Toen gebeurde er een wonder. Het struikje bloeide plotseling uit tot een grote struik. In de kroon verschenen grote glanzende bladeren met doornen. De struik vormde een dak boven het hoofd van het kindje en verborg het op die manier voor het oog van de soldaten. Toen die voorbij reden, zagen zij alleen een echtpaar dat schijnbaar kinderloos was en zij vervolgden hun weg. Het kindje Jezus was nu veilig.
Zo kwam het dat het kleine kindje de hulst zegende, die daardoor altijd groen zou zijn, met rode besjes, een symbool van hoop voor iedereen. Van alle planten is het alleen de hulst geweest die voor een kort moment Jezus Christus in zijn hart sloot.
Bron onbekend.
