En God sprak: ‘Ik besta niet’
Ik hoorde een innerlijke stem die mijn naam riep. Ik stond stil en luisterde aandachtig naar wat wel de gewijde, stille stem van God moest zijn. Ik stond perplex toen God tot mij sprak en de drie simpele woorden herhaalde: ‘Ik besta niet.’
De tekst komt uit een performance van Peter Rollins, onderdeel van een viering van ikon, een door hem gestichte geloofsgemeenschap in Belfast. De groep komt niet samen in een kerk maar in de Ierse pub, en er wordt geen kerkelijke liturgie gevolgd. Wat er gebeurt is de vrucht van de creativiteit van singer-songwriters, beeldende kunstenaars, dichters en performers.
Rollins noemt zich a/theist. Hij distantieert zich echter van het New Atheism van Richard Dawkins, Christopher Hitchens, Sam Harris en anderen. Hun ontkenning van het godsbestaan is het precieze spiegelbeeld van het theïsme dat ze afwijzen. Een theist gelooft – met een breed gedeelde omschrijving van Richard Swinburne – in ‘something like a person without a body (i.e. a spirit) who is eternal, free, able to do anything, knows everything, is perfectly good, is the proper object of human worship and obedience, the creator and sustainer of the universe’.
Die God bestaat, zegt de theïst. Die God bestaat niet, zegt de atheïst. En zo starten beiden hun welles-nietes spel, elkaar gevangen houdend in een rondedans om dezelfde metafysische vooronderstellingen.