Het roer om (2)

‘Ik zie ernaar uit te werken in de kerk’. Barbara Lamain over haar overstap uit het bedrijfsleven naar de kerk.

Berichten uit de praktijk

Van jongs af aan heb ik een grote interesse gehad in de Bijbel en geloof; het trok me aan. De kerk en het geloof namen een grote plaats in binnen ons gezin. De verschillende kerkelijke en geloofsachtergronden van mijn ouders hebben mij ook aangespoord mij erin te verdiepen en brachten mij in verschillende contexten.

Ik kan me herinneren, dat ik als kind een keer een belofte aan God deed om mijn leven aan Hem te wijden. Ik herinner me dat ik schrok. Ik schrok van wat ik zei tegen Hem, van wat ik beloofde. En ik had geen idee wat het zou gaan betekenen. In mijn middelbareschooltijd overwoog ik ook om theologie te gaan studeren, maar ik dacht dat ik geen predikant kon worden als vrouw. Ik dacht dat ik dan niet meer kon geloven dat de Bijbel helemaal van God komt, dat ik dan God niet serieus zou nemen vanwege bepaalde teksten. Ik ging dus geen theologie doen, maar geschiedenis.’

Het gaat er niet om of ik man of vrouw ben, maar of ik Christus verkondig

Farmacie en theologie

Na mijn studie ben ik gaan werken in het bedrijfsleven, in Human Resources. Dat doe ik nu al zo’n 17 jaar, eerst een paar jaar in Amerika en daarna in Nederland. Sinds 10 jaar werk ik bij GlaxoSmithKline Nederland (farmaceutische industrie). Op dit moment ben ik directeur HR, waarbij ik verantwoordelijk ben voor het personeelsbeleid van de 500 Nederlandse werknemers.

Sinds een aantal jaar studeer ik daarnaast theologie. Eerst heb ik de pre-master en master Bijbelwetenschappen gedaan aan de Universiteit Utrecht. Sinds 2014 doe ik master Gemeentepredikant aan de Protestantse Theologische Universiteit. Begin volgend jaar hoop ik dat af te ronden. Dan ben ik beroepbaar als predikant.’

Roeping

‘In mijn studententijd heb ik mij aangesloten bij de Jacobikerk in Utrecht, waarbij ik in toenemende mate betrokken ben geraakt. Daar heb ik meer geleerd over de Bijbel, over het lezen in context, het waarderen van genres. Over hoe God wonderbaarlijk door onze geschiedenis heen gaat, zich in al die verschillende tijden en contexten openbaart. Hierin ben ik ook gaan zien hoe er binnen de ambten ook ruimte is voor vrouwen. Het gaat er niet om of ik man of vrouw ben, maar of ik Christus verkondig.

Voor mij is het geen vraag of ik geroepen ben. Die overtuiging is in mijn kindertijd begonnen en is door de jaren heen gegroeid. Het is gepaard gegaan met een toenemend verlangen, het ontdekken van gaven, door zegen die ik heb ontvangen, het bevestigd worden hierin via mensen en de vreugde die ik erin vond en vind.

In de Jacobikerk heb ik door de jaren heen roeping ervaren, o.a. in mijn benoeming tot ouderling. Het contact met de predikant en andere gemeenteleden is daarbij voor mij tot op de dag van vandaag erg belangrijk. Het onderstreept dat de stap richting het predikantschap niet alleen iets is wat ik zelf graag wil; mensen om mij heen die hun leven wijden aan de kerk, en die mij goed kennen, bevestigen dat ook. De tekst die ik meekreeg bij mijn belijdenis (Joh. 15:16) en de tekst die ik meekreeg bij mijn bevestiging als ouderling (Efeze 5:1) zijn daarin ook belangrijk voor mij.’

Consequenties

‘Wanneer er een beroep komt dat ik aanneem, dan zal dat betekenen dat ik wegga uit mijn huidige gemeente. Dat zal ik doen met pijn in mijn hart. De Jacobikerk is voor mij de afgelopen 20 jaar mijn thuis geworden, waar ik zeer geworteld ben en waar ik veel zegen ervaren heb. Ook zal het waarschijnlijk een vertrek uit Utrecht betekenen, een verhuizing naar een andere plek. Ik houd van deze heerlijke stad. Ja, ik vind het spannend wat dat zal betekenen. Tegelijk heb ik er ook rust in, en geloof ik dat er in een gemeente een plek voor mij zal zijn.

Ik heb altijd in het bedrijfsleven gewerkt. Dat brengt een bepaald niveau van materieel comfort met zich mee. Dat zal straks anders zijn. Het zal ook een hele stap zijn om mijn werk op te geven, dat zal ik missen, ik zal mijn collega’s missen. Maar ik geloof dat God mij de weg zal wijzen.

Tegelijk zal het goed zijn om dan niet meer alle verschillende ballen in de lucht te houden. Vooral de combinatie van mijn werk, studie en kerk is veel. Ik hoop me dan meer te kunnen focussen. Waar ik naar uitkijk is om me straks helemaal te kunnen wijden aan God, aan de kerk. Ik geloof dat God me daartoe roept en zie het met vertrouwen tegemoet. Ik zie er naar uit om te werken in de kerk.’