Het gebeurt nogal eens en ‘komt in alle families voor’, en toch… als een huwelijk en gezin gebroken worden door een scheiding, vinden we het vaak lastig daarmee om te gaan. Moet je partij kiezen? Wat kun je doen? Hoe kleurt het de spiegel waarin je je eigen situatie ziet? Over moeilijke vragen gesproken…
Hoe gaan we om met kritiek? Zeker als het om de kerk gaat, die ons lief en dierbaar is? En tegelijk, hoe kun je proberen de ander ook echt te verstaan? Zit er misschien een heel verhaal achter?
Tot nu toe lazen we al mooie aanwijzingen voor ons Bijbellezen. In dit artikel wordt nog een andere leeswijze aangereikt, een andere blikrichting om ons bij het lezen én leven-in-geloof behulpzaam te zijn. Misschien wel nieuw en heel verrassend…
‘Verstaat u wat u leest?’ Filippus vraagt het aan de Ethiopiër, die hij ontmoet in Handelingen 8. Dezelfde vraag wordt ook nog steeds gesteld, in een andere tijd en context, maar nog steeds actueel. In dit themanummer gaat het over dat lezen – hoe doen we dat vandaag de dag? Met alles wat we weten en zien, en al dan niet geloven? Ter inleiding eerst deze bladzijden.
Het laatste nummer van Ouderlingenblad ging over de vraag ‘Waarom ik blijf’. Verschillende leden van de redactie hebben daar hun persoonlijke verhaal gedeeld. Het is een mooi thema om verder over door te spreken in de gemeente. In dit artikel daarvoor een voorzet.
Jezus’ vraag is een uitdagende, en ook spannende vraag. Verwarrend ook, zo komt Zijn kerk toch niet tot stand? Er zijn ook wel redenen om te gaan… Maar toch, ook motieven om te blijven…
We kennen er allemaal wel één of meer, van die mensen die vol enthousiasme ‘ervoor gaan’. In de kerk, in onze gemeenten of omgeving zette ze zich in voor de/een goede zaak. In deze vaste rubriek worden dit seizoen een paar van die ‘bevlogen mensen’ in het licht gezet.
In het pastorale contact zal de Bijbel op één of andere manier ter sprake kunnen komen. Direct of indirect, als begin of juist als afsluiting van het gesprek. Hier worden wat aanbevelingen gedaan die ons tot steun kunnen zijn.
De vijfde kernwaarde in Samen Jong is ‘een warme gemeenschap zijn’. Dat lijkt misschien een vanzelfsprekendheid, maar tegelijk roept het vragen op: kun je dat (meer) worden? Wat heeft deze waarde met jongeren te maken? En past het wel in deze tijd en tijdgeest? Hoe ‘warm’ willen en kunnen we zijn?
