Kerstliedjes en discipelschap – door Tish Warren

Tish Warren is priester in de Anglicaanse kerk in Noord Amerika. In Advent nodigt ze ons uit om vanuit verschillende invalshoeken de rijkdom van advent te ervaren en daardoor de rijkdom van de drie-enige God te ontdekken. In deze wereld waar duisternis vaak sterker lijkt dan licht, herinnert Warren ons eraan dat advent door de eeuwen heen een tijd is geweest om eerlijk naar de duisternis te kijken en tegelijkertijd aandacht te schenken aan het licht van Christus, onze ware hoop. Aan de hand van oude gebeden en rituelen uit de kerkelijke traditie laat ze zien waarom we wachten en hoe we wachten op de Ene die was en is en komen zal. Lees hieronder een fragment uit Advent:

Culturele verschillen

Als je een boek schrijft over advent, krijg je onvermijdelijk deze vraag: wanneer mag je kerstmuziek opzetten?

Laat ik maar meteen eerlijk zijn: ik ga die vraag niet beantwoorden. Het spijt me. Ik ga je geen vaste datum geven waarop je je favoriete kerstalbum mag beluisteren, want er is geen duidelijk antwoord. Er is echt een spanning tussen ons verlangen advent te vieren en de manier waarop onze cultuur kerst viert (inclusief kerken die geen vaste liturgie hanteren): het lijkt elk jaar eerder op de kalender te staan.

De twee manieren van vieren lijken verschillende kanten op te gaan. De feestdagen in het Westen worden gekenmerkt door massaconsumptie. Spullen, spullen en nog eens spullen. Maar advent vertelt ons dat rijkdom en bezittingen ons niet kunnen redden. Onze verlossing ligt niet in koopkracht. In plaats daarvan wachten we op herstel en bevrijding.

Wanneer mag je kerstmuziek opzetten?

De Amerikaanse midwintervieringen staan in het teken van feestvreugde en soms van overdaad. Advent roept ons op tot bezinning, inkeer en soms zelfverloochening. De feestdagen met hun drukte en festiviteiten trekken voorbij in sneltreinvaart. Ik houd het amper bij. Maar advent vraagt ons om te vertragen, stil te zijn en tot rust te komen.

Buiten de boot vallen

Advent gaat onvermijdelijk tegen de cultuur in. Advent herinnert ons er elk jaar aan dat we geroepen worden anders te zijn. We zijn vreemdelingen en bijwoners. Christenen hebben zich nooit helemaal thuis gevoeld in deze wereld, en dat zal ook altijd zo blijven. De kerk beleefde haar dieptepunten wanneer ze probeerde om de macht in de cultuur te beïnvloeden of wanneer ze lafhartig capituleerde voor de normen van de algemene cultuur. Dit leidt tot een weerzinwekkend getuigenis dat er niet in slaagt om het echt radicale en schokkende koninkrijk van God te vertegenwoordigen.

Advent is een geschenk uit de christelijke traditie, geen last voor vermoeide schouders

Op een subtiele, zachtmoedige, maar toch subversieve manier herinnert advent ons eraan dat Christus volgen altijd betekent dat je buiten de boot valt. Het is een oefening in discipelschap. Door advent zien we dat het niet altijd eenvoudig of ongecompliceerd is om een buitenbeentje te zijn, maar dat het wel altijd de roeping van Christus is voor zijn kerk.

De uitdaging van deze tegenculturele positie is echter dit op een vriendelijke manier te doen, zonder een fanaticus, spelbreker of zeurpiet te zijn. Een van de lastigste vragen met betrekking tot advent is hoe je recht doet aan die periode van voorbereiding en boetedoening zonder een enorme spelbreker te zijn terwijl om ons heen de kerstliedjes klinken.

Geen zware last

Advent is een geschenk uit de christelijke traditie, geen last voor vermoeide schouders of plek van eenzame afzondering van waaruit je neerkijkt op feestvierders. Net als de rest van de kerkelijke kalender is het vieren van advent een behulpzame en vormende geestelijke oefening, maar het is geen gebod. Geestelijk leider en auteur Jared Patrick Boyd herinnert ons eraan dat we de geestelijke oefeningen moeten zien als uitnodigingen. Als we erover horen of er iets over leren, moeten we ze niet ontvangen als de zoveelste steen boven op onze toch al zware last, de zoveelste taak op onze to-dolijst. In plaats daarvan vragen we: waartoe nodigt God me in deze periode van mijn leven uit tot dit gebruik?