Ledenvoordeel
Mw. drs. G. Kramer-Hasselaar is bezoekmedewerkster in de kerk en psychologe. Zij is lid van de redactie van Ouderlingenblad
Vanmiddag ga ik op bezoek bij Arie Visser. Vorige maand is hij 90 jaar geworden. Omdat hij het toen te druk had voor een verjaardagsbezoekje, spraken we na de feestdagen af.
Als ik bij Arie ben, zet ik eerst de bloemen van de kerk even voor hem in een vaas. Arie heeft een oogziekte en ziet slecht. ‘Het gaat helaas steeds verder achteruit,’ zegt hij terwijl hij, behendig rondtastend, thee zet. ‘Dat maakt een boel dingen lastiger.’ Toch probeert Arie zoveel mogelijk met al zijn bezigheden door te gaan. Stilzitten is niets voor hem.
Even later bij de thee vertelt Arie enthousiast over zijn belevenissen in de afgelopen tijd. Hij is nog steeds heel actief en maakt van alles mee. Dan begint hij over de kerk. Hij wil graag wat kwijt over een bijzondere koffieochtend van de ouderengroep vorige maand. In verband met een verbouwing in de kerk had de commissie de maandelijkse koffieochtend in een cafeetje georganiseerd. Gasten waren ook van harte welkom! Voor de consumpties – twee kopjes koffie of thee, met een taartje – werd wel een eigen bijdrage gevraagd: €5,– voor kerkleden, €8,– voor niet-kerkleden. ‘Zo doe je dat toch niet als kerk?’, roept Arie verontwaardigd uit.
‘Leden korting geven? We zijn geen gewone vereniging!’ Normaal, in de kerk, zijn de koffieochtenden voor iedereen gratis.
Arie merkte het prijsverschil pas toen hij bij de ingang van het café aan een commissielid moest betalen. Hij had zijn buurman meegevraagd. Voor de gezelligheid en voor de begeleiding onderweg. Arie trakteerde hem en betaalde zwijgend het gevraagde bedrag. Hij hoorde een andere gast die zelf betaalde mopperen over het prijsverschil. ‘Heb je er later iets van gezegd tegen de organisatie?’, vraag ik. Arie antwoordt: ‘De volgende dag heb ik Corrie gebeld. Ze was een beetje beduusd. Had de commissie niet zo bij stil gestaan, zei ze. Ze hadden de kerkleden wat gesubsidieerd uit het geldpotje voor de koffieochtenden, maar het was niet genoeg om het ook voor gasten te doen. Ze zou het bespreken op de eerstvolgende vergadering.’
Volgens Arie is er een eenvoudige oplossing: ‘Meer geld van de kerk naar het ouderenwerk! Dan kan de organisatie eens een keer zo’n extraatje voor álle ouderen doen. Eventueel met een kleine eigen bijdrage die voor alle deelnemers hetzelfde is.’ Of ik het maar even wil doorgeven aan de kerkrentmeesters.