Recensie: Ik wil je nooit vergeten, Joanna Rowland
Van Hella van der Wijst, auteur van het boek Troost, als je iemand mist, ontvingen wij een recensie van het ‘troostrijke prentenboek voor kinderen’ Ik wil je nooit vergeten. U kunt de recensie hieronder lezen.
‘Koesterkoffer’ was het woord van het jaar 2017 in België. Als schrijfster blijf ik regelmatig haken aan mooie woorden. Dit is er zo eentje. Als dan ook de inhoud prikkelt, heb je mij.
Een koffer vol dingen om te koesteren waar je uit put als je verdrietig bent; prachtig! Ik ken het: thuis heb ik al jaren een koesterkoffer én een koesterkast. In tegenstelling tot het cliché dat rouwen loslaten is, heb ik daarmee juist de waarde van vasthouden ontdekt. Teren op liefde als troost, zoals ik beschreef ik in mijn boek TROOST als je iemand mist. Mijn koffer en kast zijn gevuld met voorwerpen die mij, als ik ze in mijn hand pak, terugbrengen bij de lieve mensen die ik mis. Zoals de pet van mijn vader en de fles Pastis gekocht met mijn beste vriendin Ellen, twee dagen voor haar plotselinge dood.
Dat is precies ook de clou van het kinderboek Ik wil je nooit vergeten dat uitkomt/uitgekomen is bij Kok Boekencentrum. Geschreven door Joanna Rowland en rijk geïllustreerd door Thea Bakker. Het begint met een meisje dat haar ballon koestert. Maar natuurlijk waait ie weg met de wind. Het meisje was toen verdrietig maar niet zo verdrietig als nu. Met ‘nu’ wordt het verdriet bedoeld van een ouder, broertje, zusje, vriendje of misschien wel huisdier dat door het meisje wordt gemist.
De vergelijking van verdriet is helder en goed: een ballon verliezen heeft een andere impact dan een geliefde verliezen. De angst om iemand te vergeten is universeel, maar wordt luchtig uitgebeeld met het meisje liggend in het gras starend naar de lucht. Het maken van een herinneringsdoos door het meisje, spreekt mij vanzelfsprekend aan. ‘Iets doen’, is ook een vorm van troost die ik beschrijf in mijn boek. Heilzaam voor volwassenen én kinderen. Het brengt verdriet in beweging. De verwijzingen naar avonturen en verhalen bezweren de angst van het meisje om te vergeten en zijn een bron van troost. Bij een aangekondigd overlijden kan een koesterkoffer ook vooraf al troosten. Zo liet het KRO-NCRV-programma Liefde voor later mooi zien. Een zieke ouder stelde daarin de herinneringsdoos samen voor de kinderen die ze achter moesten laten. Soms deden ze dat samen met de kinderen. Ontroerend en troostrijk.
Ook in Ik wil je nooit vergeten zie je hoe de doos die het meisje samenstelt, helpt in haar verdriet. De voorwerpen zijn een laagdrempelige aanleiding om het verdriet te delen met anderen. Op de laatste pagina’s van het boek onderzoekt theologe en ziekenhuispastor Mary Lindenberg twee vragen om inzicht te krijgen in hoe kinderen omgaan met verdriet en geeft ze een paar tips. Mijn belangrijkste tip voor ouders van kinderen met groot verdriet zou zijn: In tegenstelling tot misschien je neiging, houdt kinderen niet weg van verdriet, neem ze serieus. Om met dé rouwdeskundige Manu Keirse te spreken: “Kinderen beschermen tegen verdriet, is kinderen alleen laten met hun verdriet.” Dit prentenboek helpt om dat te voorkomen, om het verdriet te bespreken en die koesterkoffer te maken, mocht het helaas nodig zijn.
N.a.v. Ik wil je nooit vergeten / Joanna Rowland & Thea Baker / KokBoekencentrum
Hella van der Wijst
Schrijfster van Troost, als je iemand mist
Ik wil je nooit vergeten
Ik wil je nooit vergeten is een troostrijk prentenboek voor kinderen die een dierbare verloren hebben. Een jong meisje heeft iemand verloren van wie ze heel veel houdt. Ze maakt een doos waarin ze momenten en herinneringen verzamelt, en ze vertelt over hoe ze zicht voelt. Achterin het boek vind je meer informatie en tips om kinderen verder te helpen in hun rouwproces. Dit prentenboek maakt rouw bespreekbaar en helpt om het gesprek met kinderen aan te gaan. Door het unieke perspectief is het een universeel verhaal, dat gelezen kan worden bij het overlijden van een vriend, familielid of zelfs een huisdier.