Op zondag Judica biedt de tekst van het alternatieve spoor uit Jeremia op een bijzondere wijze verdieping onderweg naar Pasen. In het licht van deze tekst is het bij wijze van spreken niet alleen ‘gejeremieer’ dat deze zondag de toon aangeeft. Er is niet alleen sprake van kommer en kwel. Naast het oordeel dat onontkoombaar voltrokken wordt aan het volk, is er ook de belofte van een vernieuwd volk.
Zondag Judica is de laatste zondag voor Palmpasen. Deze zondag is genoemd naar de beginwoorden van Psalm 43: ‘Judica me – Verschaf mij recht.’ Op de drempel van de Stille Week staan lezingen die de balans zoeken tussen ondergang en toekomst.
Als we vandaag over de opstanding der doden spreken, speelt Ezechiël 37,1-14 daarin een belangrijke rol, zowel in de joodse als in de christelijke traditie. De tekst staat tussen de profetie over het land dat zal bloeien als de tuin van Eden in afwachting van Israëls terugkeer (hoofdstuk 36) en de belofte dat Israël weer één volk zal worden (hoofdstuk 38).
