Tamar

Bij Genesis 38,1-30

Spiegelverhaal

De meester van Tamara had een wedstrijd bedacht. De kinderen moesten steeds twee aan twee hun werk doen. Wie het eerste klaar was, kreeg een punt. En wie aan het eind van de dag drie punten had, kreeg een grote reep chocola.

Tamara was dol op chocola. En als ze zou winnen, zouden de kinderen haar misschien niet meer pesten. Ze begon al te dromen met wie ze de chocola zou delen…

Eerst ging Tamara tegen Erik. Ze deden aardrijkskunde. Dat vond Tamara leuk, dus het moest lukken. En ja hoor, ze was als eerste klaar. Snel stak ze haar vinger op. ‘Meester, het is af, ik heb een punt!’

Na de pauze gingen ze rekenen. Dit keer ging Tamara tegen Ronald. En net voor Ronald het laatste antwoord opschreef, was ze klaar. Gewonnen, weer een punt!

Maar toen klapte meester in zijn handen. ‘Jongens, we stoppen met de wedstrijd. Jullie krijgen er ruzie van en dat wil ik niet.’

Dat vond Tamara gemeen. Zij had geen ruzie gemaakt. En ze had die chocola nodig om erbij te horen! Maar de meester wilde niet naar haar luisteren.

Wat zou jij doen als je Tamara was? Waarom?

Dit is wat Tamara deed:

’s Middags, toen iedereen de klas uit was, sloop Tamara naar het bureau van de meester en pakte de chocola uit zijn bovenste la. Snel rende ze naar de kinderen die nog op het plein stonden. ‘Kijk, ik heb de chocola!’ De kinderen keken heel verbaasd, maar ze wilden allemaal wel een stukje…

De volgende dag riep de meester Tamara bij zich. ‘Misschien had je wel gelijk, Tamara,’ zei hij. ‘Ik had de wedstrijd af moeten maken. Dan had jij de chocola gewonnen en hoorde je er weer een beetje bij. Weet je wat, we laten het zo. Goed?’

Blij ging Tamara bij haar nieuwe vriendinnen zitten. Soms moet je voor jezelf opkomen, als anderen het niet doen. Best een stoere meid, die Tamara.