Vergaderopening: De aanhouder wint – Handelingen 2:42

Kerntekst

‘En zij bleven volharden bij het onderwijs der apostelen en de gemeenschap, het breken van het brood en de gebeden.’
Handelingen 2:42

Schriftlezing

Handelingen 2:41-47

Uitleg

Van de eerste drie duizend christenen wordt in dit gedeelte een prachtig getuigenis gegeven. Wat geven zíj inhoud aan een vitale, aantrekkelijke en dus missionaire gemeente! Ze vormen vooral één groot harmonieus gezin, een echte en hechte gemeenschap. Dat blijkt met name uit het met elkaar delen van het eigen bezit, zodat niemand iets tekort kwam.

Ook zijn ze elke dag in de tempel te vinden, danken God voor al Zijn goedheid en staan in de gunst bij het hele(!) volk. En als klap op deze vuurpijl van Pinksteren wordt dan ook nog gemeld, dat de Heer maar liefst dagelijks mensen toevoegt aan de kring, die worden behouden (vers 47).

Deze vitale en aantrekkelijke gemeente is echter niet alleen te danken aan de heilzame invloed van de Heilige Geest, maar wordt ook gerealiseerd door een opmerkelijke inzet van de gemeenteleden zelf. Ze blijven namelijk volharden bij het onderwijs van de apostelen en de gemeenschap, het breken van het brood en de gebeden (vers 42).

Dit volharden houdt in, dat ze volhouden, doorzetten, het er na de eerste enthousiaste ervaringen met de vervulling van de Heilige Geest gemakshalve niet bij laten zitten. Aandacht blijven geven aan het Evangelie via het onderwijs van de apostelen, blijven kiezen voor goede onderlinge verhoudingen, met elkaar het Avondmaal blijven vieren of op andere manieren met elkaar eten en samen blijven bidden gaat niet vanzelf, maar vraagt een voortdurende keus. Er is geen discipelschap mogelijk zonder de nodige discipline. Alleen de aanhouder wint.

Overweging

Wanneer wij vandaag dit verslag lezen, valt ons wellicht vooral het grote verschil op met de huidige kerkelijke situatie. We kunnen door dit zeer positieve getuigenis zelfs meer ontmoedigd dan bemoedigd worden. Vanwege allerlei verschillen en geschillen bestaat er in de hedendaagse kerken en gemeenten immers meer onenigheid dan eensgezindheid, meer elkaar tegenwerken dan met elkaar samenwerken. Bovendien zijn er in ons land veel meer kerkverlaters dan kerktoetreders. En of we als christenen in de gunst staan van het hele volk valt op zijn minst te betwijfelen.

Het ideaal van een vitale en aantrekkelijke gemeente is dan ook vaak ver te zoeken… Hoewel deze ideale situatie in Jeruzalem niet lang heeft geduurd, blijft het wel de vraag wat wij er van kunnen leren?

Vanwege het bericht in vers 42 is dat vooral het blijven volharden bij het onderwijs van de apostelen en de gemeenschap, het breken van het brood en de gebeden. Aan de discipline voor deze oefeningen dient voortdurend voldoende aandacht te worden gegeven. Dat is zowel nodig voor ons persoonlijk als ook voor ons samen als groep en als hele gemeente. Daardoor geven we de Heilige Geest de kans ons te leren beleven, dat Pinksteren niet slechts een gebeurtenis uit een ver verleden is, maar ook in het heden werkelijkheid kan worden.

Gebed

Here God, we danken U, dat de opstanding in een nieuw leven van Jezus op Pasen een inspirerend vervolg kreeg in het opstaan tot een nieuw leven van zijn volgelingen met Pinksteren. Dankbaar zijn we voor alle mogelijkheden met Hem en met elkaar een geloofsgemeenschap te vormen, waarin we als uw kinderen zo kunnen leven, groeien en functioneren, dat ook anderen zich daartoe aangetrokken voelen.
We vragen om vergeving, wanneer we deze kansen niet genoeg waarderen en benutten, zodat we uw naam, uw werk, onze medemensen en onszelf tekort doen.
Moge uw volhardende inzet ons inspireren ook zelf te volharden bij de goede beloften en de opdrachten van het Evangelie. Door de kracht van de Heilige Geest, om Jezus’ wil.
Amen.

Ter bezinning

Ter overweging de volgende vragen:

• Hoe zou u de viervoudige volharding van vers 42, zowel persoonlijk als samen met anderen voldoende plaats kunnen en willen geven?
• Wat spreekt u vooral aan in de beschrijving van de eerste gemeente?
• Waarmee hebt u moeite?