Verscheidenheid verrijkt – door dr. Piet Schelling

Het liefst zijn we als groep het met elkaar eens. Beslissingen zijn dan snel genomen. Van spanning is geen sprake. We hoeven geen rekening te houden met zogenaamde gevoeligheden. Nee, als iedereen hetzelfde denkt en beleeft en gelooft, dan is het leven gemakkelijk. Ook in de kerk.
De praktijk is echter anders. Er zijn nauwelijks groepen te vinden waarin iedereen dezelfde mening heeft. Een geloofsgemeenschap waarvan de leden het in alles met elkaar eens zijn, bestaat niet. Iedere plaatselijk kerk loopt geregeld aan tegen verschillen. Soms zijn die verschillen zo groot en liggen de meningen zover uit elkaar, dat er spanningen of zelfs conflicten ontstaan.
Verscheidenheid vinden de meeste mensen lastig. En begrijpelijk, want het valt niet mee daar goed mee om te gaan. Toch is veelkleurigheid eigen aan de gemeente van Christus. De schriftelijke bron waaruit christenen hun inzichten en inspiratie putten laat zich  meerstemmig horen. God is de Ene, maar manifesteert zich op uiteenlopende wijzen en zijn grootheid is niet in één stem te vatten. En de schepping, inclusief de mens, is een grootse uiting van diversiteit.
Kortom: veelstemmigheid in de gemeente maakt deel uit van haar wezen. Daarom: streef niet naar opheffing van verscheidenheid, maar creëer manieren om er vruchtbaar mee om te gaan. Daar is de gemeente mee gebaat.
Daaraan vooraf is het van belang dat we benoemen wat de waarde van verscheidenheid is voor de gemeente en voor de gelovige. Op vijf aspecten wil ik wijzen:

1. Zij vertolkt, louter door er te zijn, de grootheid van God en Christus; zij vertegenwoordigt met haar aanwezigheid de meerstemmigheid van de Bijbel.
2. Zij bewaart ons voor eenzijdigheid; zij stimuleert ons het eigen gelijk te relativeren als dat gelijk het geluk van het geheel aantast.
3. Zij roept op: deel je waarheidservaring met anderen en open je voor zulke ervaringen van anderen; zij prikkelt ons om na te denken over onze identiteit, die zich onophoudelijk ontwikkelt.
4. Zij gaat uit van inclusief beleven en geloven, en vertaalt dat graag in gastvrijheid; zij gaat tot het uiterste om iedereen een plaats te geven, maar stelt wel grenzen om te voorkomen dat het geluk van het geheel wordt bedreigd.
5. Zij draagt in haar schoot vruchten van verdraagzaamheid en respect; zij waakt ervoor dat mensen en groepen louter gericht zijn op hun eigen belang en daarmee bevordert zij Gods sjaloom..

Wanneer verscheidenheid zoveel betekenis heeft en tevens merken we hoe moeilijk het is positief met haar mee om te gaan, dan staat ons het volgende te doen: samen leren rijker van haar te worden en haar bewust betrekken bij de opbouw van de gemeente. Hoe dat zou kunnen en wat daarvoor nodig is, is beschreven in Mijn gelijk en ons geluk.
Piet Schelling.