Wordt het nog wat met de kerk?

Mgr. Dr. Jan W. M. Hendriks was vorig jaar aanwezig in de parochie van St. Thomas van Aquino in Amsterdam Zuid. Daar werd de Roepingen­zondag gevierd, de zondag van de Goede Herder. Hier sprak hij over de toekomst van de kerk en de rol van de heilige Geest daarin. Zijn woorden kunt u in dit artikel lezen. Voor meer informatie kunt u naar zijn website waar hij meerdere blogs plaatst.
 
Weten jullie nog hoe bang en angstig Petrus was? Hoe hem de moed in de schoenen was gezonken toen Jezus zijn Heer hem had uitgenodigd om over het water naar Hem toe te komen? En hoe hij beweerd had dat hij Jezus niet kende en niets met hem te maken had, toen Jezus voor Zijn rechters stond en veroordeeld werd? Ja, de stoere praat van Petrus bij het Laatste Avondmaal dat hij zijn leven wel zou geven voor Jezus als dat nodig was, bleek enkele uren later al een loze belofte. Of toch uiteindelijk niet: Petrus hééft uiteindelijk zijn leven gegeven en we zagen hem vandaag in de eerste lezing met kracht en moed en zonder angst tegenover zijn vervolgers openlijk spreken, getuigen met vuur van de verrijzenis, de opstanding uit de doden van Jezus Christus, de Nazoreeër. Wat is er veranderd? Petrus is vol van de heilige Geest.
 

Omslag door de Geest

Misschien dat we zelf ook weleens iets van zo’n verandering hebben meegemaakt. Was je geneigd je veel aan te trekken van anderen, te handelen uit ‘menselijk opzicht’? Was je bang voor het oordeel van anderen, hield je het maar voor je wat je vindt en denkt? Durfde je niet voor je geloof uit te komen of liet je het goede achterwege uit vrees voor de mensen? En is daar op een gegeven moment een omslag in gekomen? God zij dank, dank aan de heilige Geest! Want het is niet wat de mensen vinden en hoe zij ons beoordelen, wat ons moet leiden, maar het evangelie van Jezus Christus en het inzicht wat de Geest ons schenkt. Laten we bidden dat we een helder inzicht mogen bezitten in wat goed is en volmaakt en dat we kracht uit de Hoge mogen ontvangen om daar naar te handelen.
 

Roepingen

Het is vandaag zondag van de goede herder en roepingen­zondag. Ons gebed wordt vandaag gevraagd om roepingen voor het priester­schap en het religieuze leven. We zijn dankbaar dat in verschillende religieuze ordes en con­gre­ga­ties nieuwe leden zijn toegetreden, zoals dat bij­voor­beeld bij de Dominicanen het geval is of ook bij de Benedictijnen in Egmond. God dank! En we mogen zeker voor deze jonge mensen bidden dat zij mogen groeien op deze weg naar Christus toe en dat er een grote edelmoedigheid  in hun hart mag zijn.
Er zullen zeker mensen zijn die denken: maar, priester worden of religieus in deze tijd, wat moet dat worden? Waar gaat het met de Kerk naar toe? Het is allemaal zo onzeker? Zal er nog katholiek geloof overblijven na verloop van tijd?
Dat zijn menselijke gedachten. En het zijn ontmoedigende gedachten, die een mens ervan kunnen weerhouden om het goede en mooie te doen wat God in zijn hart heeft gelegd.
 

Hoe was het toen?

Maar laten we dan eens kijken naar het evangelie en die eerste lezing over Petrus in de Handelingen van de Apostelen. Over wat voor situatie gaat het daar? Petrus spreekt op het moment dat er net een vervolging is losgebarsten tegen de eerste christenen; hij is opgepakt en was in het gevang gezet. Nu staat hij voor zijn rechters. En het evangelie gaat over een goede herder, maar het is geen idyllisch verhaaltje, geen lieflijk groepje schapen in de mooie natuur met een herder die er ontspannen naast wandelt en een hond die alles in de gaten houdt. Nee! Het gaat over een herder die zijn taak misschien zelfs met de dood moet bekopen: hij geeft zijn leven, hij is in gevaar, er komen wolven aan die de kudde dreigen te verscheuren, maar die herder is moedig en weet van geen wijken. Dat is waar het over gaat!
 

Niet van de wereld

God heeft ons geen kalme reis beloofd, maar een behouden aankomst. Dat was de tweede lezing uit de brief van Johannes: ergens zijn we vreemdelingen in deze wereld, de wereld is anders, die “begrijpt ons niet en kent ons niet”, zoals Johannes zegt. Zul je carrière maken, een mooie positie bekleden? Zul je geld hebben en een fijne relatie? Zitten die vakanties erin en kun je een beetje meedoen met de anderen?
Uiteindelijk telt dat allemaal niet. Wat telt is of ons leven waardevol en mooi is. Dat kan met lijden zijn, dat kan met tegenwind zijn, dat kan met onzekerheden zijn, maar het gaat er toch uiteindelijk om of we op weg zijn met God en de bestemming die Hij ons heeft gegeven in ons leven vervulling vindt. Wij zijn kinderen van God!
 

Wees niet bang

Dat betekent dat we soms besluiten zullen nemen of wegen zullen gaan die ingaan tegen wat mensen voor redelijk en verstandig houden, omdat niet de menselijke redenatie maar de leiding van de heilige Geest ons laatste criterium is.
“Doe maar wat Hij u zeggen zal”, Maria zei het al op de bruiloft van Kana; in die woorden zit ook iets wat moed en vertrouwen geeft: wees niet bang, probeer te vertrouwen, probeer te leven en te handelen vanuit het vertrouwen dat we kinderen zijn van God en dat Hij alles ten goede zal leiden.
We moeten meer naar God luisteren dan naar mensen.
En dat is natuurlijk ook de basis om een sprong van vertrouwen te wagen, een avontuur aan te gaan – bij­voor­beeld dat van een leven als priester of religieus – en een roepstem van de Heer te volgen.
Amen
 

– Mgr. Dr. Jan W. M. Hendriks

Misschien vindt u onderstaand boek ook interessant: