Menu

Basis

De kunst van het repareren

Als jonge dominee trof ik een mevrouw die mij trots voorstelde aan iemand met wie ze al vijftig jaar bevriend was. Vijftig jaar? Hoe houd je het zolang met elkaar uit? Dezelfde verwondering voelde ik als ik echtparen kwam gelukwensen met hun vijftigjarig huwelijk.

Inmiddels ben ik zo oud dat ik vriendinnen heb met wie ik al vijftig jaar op pad ben. En ik weet nu ook een beetje wat het geheim van zulke lange relaties is. Zo’n vriendschap is echt geen onafgebroken reeks van heerlijke jaren, waarin we voortdurend blij waren elkaar te kennen. Nee, we leerden onderweg de kunst van het repareren.

We ontwikkelden onszelf van jonge meiden tot volwassen vrouwen, maar onderweg liep de vriendschap ook wel eens scheuren en butsen op. De onmacht van de een bleek soms een trigger voor de pijn van de ander en zo kwam het af en aan tot conflicten. Soms waren dat kleine ergernissen maar ook wel eens knallende ruzies, die gevaarlijk dicht langs de breuklijnen scheerden. We leerden die conflicten niet uit de weg te gaan maar ze te onderzoeken. We ontdekten dat we wijzer werden van die gesprekken, dat we over onszelf leerden en over elkaar. Dat ongemakkelijke waarheden en pijnlijke confrontaties vaak de enige weg zijn om samen verder te komen. Want dat bleef steeds het uitgangspunt: samen verder komen.

Kleurige stopjes

Als ik een foto zou moeten maken van die oude vriendschappen dan zie ik een prachtige oude stoplap voor me. Vroeger moesten meisjes op de lagere school leren stoppen. Niet zomaar sokken of kapotte ellebogen, maar sierlijke stopjes op een grote lap om zo het stoppen tot een ware kunst te verheffen.

Die oude kunst is binnen de duurzaamheidsbeweging opgepakt als visible mending: het aanbrengen van reparaties in heldere, contrasterende kleuren. Truien met mottengaatjes en versleten kinderbroeken krijgen weer felgekleurde stopjes om zo kleding niet weg te hoeven gooien maar een nieuw leven te geven. Die visible menders, de stopvirtuozen van onze tijd, laten zien dat ze respect hebben voor de geschiedenis van een kledingstuk en zelfs dat ze kledingstukken kunnen verbeteren en verfraaien met hun reparaties.

Credits: Love Fibre Flickr

Niet afdanken

Wat een mooi beeld zou dat kunnen zijn voor onze omgang met elkaar. Niet elkaar afdanken als er sleetse plekken dreigen te ontstaan maar de relatie repareren. Niet om de scheuren onzichtbaar te maken, maar om met kleur en fantasie met elkaar door te gaan en onze vriendschappen te verduurzamen.

Is dat niet precies wat God ook met ons doet? Hij dankt ons immers nooit af, maar geeft ons steeds weer nieuwe kansen.

Folly Hemrica is theoloog en redactielid van Open Deur. Zij werkte o.a. als justitiepastor en straatpastor.


Wellicht ook interessant

Nieuwe boeken