Premium

Kindermoment Wachten loont (Kerst)

Kerst
Thema: Wachten loont!

Deze zondag ronden we het ‘Speurtocht’-project Adventsproject Bonnefooi af. In de viering komen de wachters uit de vier hoeken van de kerk met de voorwerpen die in de weken van de advent een teken waren van een nieuw begin – een nieuw begin dat we vandaag vieren.

Uit de Bijbel

Jesaja 52:7-10
Johannes 1:1-14

Prachtig hoe in de lezing van Jesaja 52 alle lijnen van de eerdere lezingen uit Jesaja lijken samen te komen. Het wachten en uitzien is vervuld, de wachters verheffen hun stemmen en zien hoe de Heer terugkeert naar Sion. Wachten loont. En dus is er blijdschap en uitbundigheid. God troost zijn volk: Immanuel, God is met ons. Voorzichtig klinken in die troost de beelden van Openbaring door: de tranen worden van de ogen geveegd. Er zal geen dag en nacht meer zijn, want het licht zal niet meer doven. Aan het uiteinde van de aarde wordt redding gebracht. Niet in Rome, niet in Jeruzalem, maar in de voederbak van Betlehem wordt de redder geboren. Johannes de Doper kan niet wachten dit blijde bericht te vertellen. Ondanks de duidelijke oproep om je leven drastisch om te gooien, stemt de reden daarvoor tot blijdschap. Het koninkrijk is nabij gekomen, Johannes mag als vreugdebode dat bericht brengen. Zo draagt de cryptische en beeldende tekst van Johannes 1 een machtig kerstverhaal in zich. Ik ben het nog niet, want hij is het over wie ik zei: ‘die na mij komt is meer dan ik’ (vers 15) Waar Johannes de Doper van zich af moest wijzen (vers 7: ik ben gekomen om van het licht te getuigen), klinken nu woorden uit de mond van de evangelist Johannes, die een bundel licht op de donkere wereld laten vallen. Machtig licht, hoe klein en teer ook, de duisternis kan het niet in haar macht krijgen. Maar dit kerstverhaal is net als de bekeringsoproep een verhaal met een scherp randje. Want hoewel het licht de aarde raakte, het licht werd niet door iedereen als zodanig ontvangen. Hoe vreugdevol het bericht ook gebracht is: het woord is mens geworden, deel van ons bestaan. De wet van Mozes heeft een vleselijke gestalte aangenomen, om niet alleen de woorden van licht in het duister te spreken, maar vooral te tonen. Gods goedheid en waarheid worden zo uitgetekend door een mens zoals wij.

In de kerk

In de vier hoeken van de kerk staan vier van de kinderen, als wachters. Ze kunnen een helm en een gekleurde mantel dragen als aanduiding van hun rol.

De wachters dragen de vier voorwerpen die op de vier adventszondagen in de kerk teruggebracht zijn (potjes met bloembolletjes en stekertjes met afbeelding, water, een ingekleurde puntjestekening van een bloeiende woestijn, wiegje).

Aan het begin van de viering komt de vreugdebode binnen. Deze kan ook een mantel dragen, liefst van een andere kleur, en een bel of toeter bij zich hebben.

V=Voorganger, KvdZ=Kind van de Zondag, A=allen

Orde van dienst

Woord van welkom

Aan het einde van het woord van welkom (door een ouderling en/of een kind), komt de vreugdebode binnengerend en roept: Goed nieuws! Het is zover. Alles wordt anders. Er is een kind geboren!
In de hoeken van de kerk staan vier kinderen als wachters, elk met hun eigen voorwerp.
Wachter 1 (met een potje met bloembolletjes met daarin het stekertje met de afbeelding van het beeld ‘zwaarden tot ploegscharen’/een vergroting van de afbeelding):
Hoera! Vrede komt hij brengen. Zwaarden maakt hij tot tuingereedschap.
De wachter houdt het voorwerp omhoog, brengt dit naar voren en zet het op de viertafel. De wachter steekt dan de eerste adventskaars aan.

Wachter 2 (met een kan water):

Hoera! Een nieuw begin maakt hij mogelijk.
Wat dood was, komt tot leven door fris helder water…
De wachter houdt de kan water omhoog, brengt die naar voren en zet de kan op de viertafel. Daarna steekt de wachter de tweede adventskaars aan.

Wachter 3 (met een pot bloemen (evt. bolletjes die op de eerste advent zijn geplant) of de ingekleurde puntjestekening):

Hoera! Open je ogen. Zie hoe prachtig de woestijn in bloei staat.
De wachter houdt het voorwerp omhoog, brengt dit naar voren en zet het op de viertafel. De wachter steekt dan de derde adventskaars aan.

Wachter 4 (met een wiegje waarop een naambordje met de naam Immanuel):

Hoera! Dit zal het teken zijn. Een kind is voor ons geboren, een zoon is ons gegeven.
De wachter houdt het wiegje omhoog, brengt dit naar voren en zet het op de viertafel. Daarna steekt de wachter de vierde adventskaars aan.

Vreugdebode (bij de viertafel):

God zelf zal jullie een teken geven. Een jonge vrouw zal zwanger worden en ze zal een zoon krijgen. Ze zal haar kind Immanuel noemen.
De vreugdebode steekt de kerstkaars aan.
De vrede begint! Er is een koningskind geboren. Licht in onze nacht.
Ook rond de kribbe branden nu de kerstlichtjes.

Openingslied: Uit LB 98, 1 en 4 (traditioneel) of LB 477 Komt alle tezamen en NLB 489: ‘Komt ons in diepe nacht ter ore’.

Begroeting

V: Een Kind is ons geboren!
KvdZ:Een Zoon is ons gegeven.
V:Zijn naam zal zijn: Immanuel.
KvdZ: God is bij ons.
V:Eer aan God in de hoogste hemel,
A:en vrede op de aarde voor alle mensen die hij liefheeft.
V:De vrede van God zij met u en met jou!
A:Amen

Zingen Uit: ‘Voor Kerst om met Kleuters te zingen’, 8: Wij zijn blij. of uit: ‘Met de muziek mee’: Kling, klokje klingelingeling.

Kyriegebed

Zingen: Gloria, gloria (canon uit Taizé). Onder andere te vinden in Taizé, liederen – en gebedenboek, uitgave Gooi & Sticht, 2008.

Gebed van de zondag

Vandaag is het feest.
Jezus is geboren.
Gods licht schijnt waar het donker is.
Laat dat licht ook in ons hart zijn.
Laat het zichtbaar worden
in de manier waarop wij met elkaar leven.
Zo eren wij u
en zijn wij goed voor elkaar.
Amen.