Eén van de basisvaardigheden voor een spreker is het ontwikkelen van een effectief creatief proces. Natuurlijk is het proces van de totstandkoming van een preek een diep geestelijk proces, maar het is ook een creatief proces. God, de grote creator, heeft ons creatieve vermogens gegeven om iets nieuws te creëren. Elke spreker zou dan ook vertrouwd moeten zijn met het eigen creatieve proces. Maar hoe werkt dat dan?

Soms vóél je het gebeuren. Er komt iets over een zaal waardoor de hele ruimte wordt tot één geheel. De woorden van de spreker resoneren diep in de harten van de aanwezigen. Mensen zitten op het puntje van hun stoel, hier en daar rollen tranen over de wangen. Iedereen wéét: dit gaat over míj en Gód is hier. Het zijn momenten van de grootste intimiteit en intensiteit waar het Woord gebéúrd in het binnenste van de mensen.

De Taramuhara uit de Koperkloof zijn een volk van superatleten. In directe confrontaties met de Noord-Amerikaanse ultra-loopelite frustreren zij hun hypermodern uitgeruste tegenstanders tot op het bot, door wedstrijden over honderdzestig kilometer of meer op blote voeten, breed lachend en okselfris te winnen. Nadat zij onderweg uitgebreid de tijd hebben genomen om een pijpje te roken, welteverstaan.

Het is denk ik mijn nummer één valkuil: ik ben zó vaak nét te druk. En daar vind ik wat van. In het boek ‘Moby Dick,’ van Herman Melville, is één van de meest dramatische scenes de confrontatie tussen kapitein Achab en zijn schip met de grote, witte walvis, Moby Dick. Het is een clash der titanen, een botsing tussen de machten van goed en kwaad. Het is een strijd op leven en dood tussen het demonische zeemonster in de ziedende zee en de woedende kapitein Achab die wraak op hem wil nemen.

In de meivakantie kregen onze kinderen aan maandje een abonnement op Disney+. Hoog op het verlanglijstje van mijn tienerzoon stond het kijken van de Avengers-films. Ik ben niet zo van de superhelden films, maar besloot er samen met hem één te kijken. Daar zag ik hoe niet één, niet twee, maar maar liefst vijf superhelden de handen ineen sloegen om de wereld te redden van het kwaad. De vertellers maakten het duidelijk: één held was niet genoeg geweest om het tij te keren. De samenwerking van deze opzienbarende figuren had ervoor gezorgd dat er weer toekomst was voor planeet aarde. De samenwerkende superhelden deden me denken aan het Pinksterfeest. Hoe? Nou, zo.”

Voorgangers besteden veel tijd en energie aan het voorbereiden en het houden van preken. Maar wat is het effect ervan? Laten mensen zich erdoor beïnvloeden en zo ja, waardoor komt dat dan? In zijn dissertatie Moving Sermons (preken die je in beweging zetten) onderzocht Henk Stoorvogel de veranderkracht van preken vanuit communicatief en homiletisch perspectief.

Wat kan het missionaire werk in Nederland vandaag leren van het ontstaan en de ontwikkeling van de gemeente in Antiochië, zo’n 20 eeuwen geleden? Zou ópwekkende prediking niet in beide situaties dé sleutel tot succes zijn? Lees het hier…

Henk Stoorvogel deed onderzoek naar de effecten die preken hebben op luisteraars. Welke preken hebben impact en welke niet? Wie meer wil weten over de veranderkracht van preken kan terecht in zijn dissertatie ‘Moving sermons’, waarmee hij tot doctor in de toegepaste communicatiewetenschap aan de Universiteit van Twente promoveerde (op 1 maart 2019). De Nederlandse […]