Theo Pleizier gaat in op de zielzorg in de kerk. Hoe gaan we in de kerk om met spanning? In welke rollen kan een kerk spreken of handelen? En welke plek heeft zielzorg in de geschiedenis van de christelijke traditie en de huidige kerk?

Ouderlingenblad heeft altijd veel aandacht gehad voor het pastoraat. Eenvoudig gezegd: heeft een vraagbaak en hulp willen zijn voor de werkers in dat pastoraat, de ouderlingen en bezoekmedewerkers. Hoe gaat het vandaag de dag in het pastoraat? En wat wellicht nog belangrijker is: hoe ziet de nabije toekomst eruit voor wat betreft de pastorale zorg?

Met haar voorstel voor provocatief pastoraat biedt Marieke Sillevis Smitt een uitdagende visie, maar vooral een aanstekelijke praktijk. Pastoraat is een serieuze, maar niet alleen ernstige bezigheid. Provocatief pastoraat, zoals zij het uitwerkt, is een speelse manier van mensen begeleiden, waarin humor, liefde en uitdaging samengaan.

November is de maand van de dood. Allerheiligen, allerzielen, halloween en de laatste zondag van het kerkelijk jaar: eeuwigheidszondag. Het is een mix van christelijke en niet-christelijke tradities, met diverse historische achtergronden. Ze hebben gemeen dat we stil staan bij de dood, en in het bijzonder bij hen die ons – de levenden – zijn voorgegaan. Kerken geven daar heel verschillend aandacht aan en de rituelen die daarbij horen, zijn het terrein van de liturgen. In deze blog vooral een vijftal pastorale gedachten.

Pastorale zorg in de christelijk gemeente vertrekt vanuit een gedeeld verhaal, zo schreef ik in de vorige blog. Concreet gaat dat ook om de oude vraag naar de relatie tussen bijbel en pastoraat. In deze vraag zitten in elk geval drie lagen: een praktische, een pastoraal-theologische en een ecclesiologische.

Eerder wijdde theoloog-blogger Theo Pleizier een paar gedachten aan het pastoraat in kerkelijke gemeenten en parochies. Nu wijdt hij uit de inherent relationele aard van gemeentepastoraat: “Het staat in een relationeel verband, gaat om een gedeeld verhaal […]”

Hoewel het alweer enige tijd geleden is dat een Trendbericht Homiletiek in Handelingen verscheen, blijft de preek aandacht krijgen, zoals in het recente themanummer De magie van het gesproken woord (2020/1). In dit trendbericht concentreer ik mij op een paar ontwikkelingen in het vakgebied van de afgelopen vijf jaar, 2015-2020.

Pastorale zorg is één van de kernen van het werk van een geestelijke, een predikant of priester. Nu is pastoraat een breed begrip. Bovendien is er ook veel pastorale zorg te vinden buíten kerkelijke gemeenschappen. Het werk van geestelijke verzorgers in instellingen of bij overheidsdiensten (Justitie, Defensie) bestaat ook voor een groot deel uit pastorale zorg. De opkomst hiervan, heeft in de recente (internationale) theorievorming tot een wijziging in de begrippen gezorgd. Die begripswijziging laat zich goed vatten in de beweging van ‘Seelsorge’ naar ‘Spiritual Care’.

Verhuizing is meer dan re-locatie. Of misschien is het wel beter om te zeggen: locatie zegt iets over je ideaal. Ik gebruik dit blog maar voor een paar gedachten over een ideale theologische universiteit.