Menu

Premium

Bij Marcus 9:38-50

‘Zo, gewonnen, eindelijk!’ roept Eva, terwijl ze triomfantelijk de knikkers uit het potje haalt. ‘Eindelijk heb ik eens gewonnen van knikkerkoning Mees!’ Blij loopt ze weg. ‘Je hebt haar laten winnen, of niet soms?’ zegt Daan tegen Mees. Mees knikt. ‘Ik kwam erachter dat ik er niet blij van werd als ik steeds weer aan het winnen was van anderen. Ik liep dan wel scheef van alle supermooie knikkers en was er tros op dat ik het spel goed kon spelen, maar omdat ik zo vaak won, wilde niemand meer met mij knikkeren. Dat is ook niet de bedoeling, want dan ben ik weer alleen en kan ik net zo goed weer gaan DS-en. Het is natuurlijk de bedoeling van knikkeren dat je samen bezig bent, dus als niemand meer tegen je wil knikkeren, doe je iets fout.’ Daan knikt. ‘Ja, dat klopt. Dat kan ik me nog herinneren van toen ik de beste was met knikkeren. Ik liet ook wel eens anderen winnen om te kunnen blijven knikkeren. Goed dat je daar achtergekomen bent!’ Mees lacht. ‘Ja, het heeft even wat tijd gekost, maar nu snap ik eindelijk wat je moet doen om erbij te horen. Je moet niet altijd de beste willen zijn en jezelf op de voorgrond zetten. Soms moet je blij zijn met minder om het toch leuk te hebben.’ ‘Dat heb je mooi gezegd Mees!’ zegt Daan. ‘Potje knikkeren?’

Wellicht ook interessant

Nieuwe boeken