None

Een dag is ook maar een dag

Welke dag is het vandaag? Deze vraag wordt vaak gesteld in periodes wanneer er veel speelt: ziekte of overlijden van een dierbare of drukte op je werk. Je leeft in een emotionele achtbaan en zoekt naar het houvast dat de weekdag biedt.

Op maandag begint de werkweek weer of komt tante Jo op bezoek, op dinsdag is je bridgeclub en op woensdag ga je naar de markt. Blijkbaar kunnen wij mensen deze structuur goed gebruiken. Tegelijkertijd: een dag is ook maar een dag. Wat maakt het nu uit of je iets op maandag of vrijdag doet? Het kan toch net zo goed een keer op woensdag? Jazeker, maar voorspelbaarheid geeft rust. Het feit dat de mensheid ooit heeft afgesproken dat zeven dagen een week vormen, structureert. Dat dertig of eenendertig dagen een maand, en tweeënvijftig weken een jaar maken, schept duidelijkheid waarop wij goed gedijen. Zo leven wij mensen inmiddels op onze agenda en planning. Soms iets te veel.

De maat die ons gegeven is

Kijken wij nog wel eens naar de dag als een geschenk? Dat deel van het etmaal dat een begin en een eind kent, startend met het krieken van de dag bij de zonsopkomst, en eindigend met het vallen van de avond bij zonsondergang? De dag die de zon ontvangt, die licht en leven brengt, die flora en fauna laat groeien en ons inspireert mensen van het licht te zijn? Dan is de dag meer dan een velletje papier van je scheurkalender. Structuur hebben we nodig, ons brein houdt van voorspelbaarheid, maar ons gemoed wil ook gevoed worden.

De maat van de dag is passend voor ons geworden. Voor het werk, voor de school, voor de vrijetijdsbesteding, voor de sport en het spel. Vaak denken we er niet meer over na waarom we iets op een dag of dagdeel doen. Het is zo en bepaalt het ritme van de week. We zouden het net zo goed kunnen veranderen, maar doen dat niet. De maat van de dag is een maat die ons mensen past. De afwisseling van dag en nacht, van licht en donker, van werken en uitrusten, van intensief bezig zijn en relaxen. In drukke tijden klinkt de roep om vooral van ‘dag tot dag’ te leven. Niet te veel blijven hangen in gisteren en je niet te druk maken om wat morgen kan komen. Mensen zouden veel meer in het hier en nu moeten leven, vertellen zenmeesters en goeroes ons.

Geen zorgen voor de dag van morgen

De Bijbel was ons met deze wijsheid al ver vooruit. In Matteüs 6:34 lezen we: ‘Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf.’ De dag van morgen zorgt voor zichzelf! Wat een heerlijk motto. Rust aan je hoofd, leven in het moment. Het voelt niet gehaast, het biedt een zorgeloos leven; een goed tegenwicht tegen stress.

Kijken we nog wel eens naar de dag als een geschenk? Startend met het krieken van de dag, eindigend met het vallen van de avond.

Leven naar dit motto betekent ook: de tijdsbepaling van God ontvangen, en zijn eeuwigheid beleven. Eenvoudig ontvangen wat je gegeven wordt. Daar heb je geen planning of agenda voor nodig. Dat gebeurt aan je en is goed. Wij mensen zijn maar een pietepeuterig klein onderdeel van Gods scheppingswerk. En toch lijken we ons drukker te maken dan Hij. Terwijl Hij toch overal voor zorgt. ‘Kijk naar de vogels, ze zaaien niet en maaien niet…’ Dag in, dag uit. ‘Het is jullie hemelse Vader die ze voedt’ (Matteüs 6:26).

Licht leven: Ontvangen

Met de jaarwisseling nog maar net achter ons liggen de goede voornemens vers in het geheugen. Hoe kunnen we anders, lichter in het leven staan? Misschien meer van dag tot dag leven? Minder vooruitkijken en ons minder druk maken om wat (mogelijk) kan komen, en juist meer ontvangen en ons openstellen voor wat ons wordt gegeven? De dag van morgen zorgt voor zichzelf!

Walther Burgering is pastor-diaken in de parochiefederatie ‘Sint Franciscus tussen duin en tuin’ en redactielid van Open Deur.

Bij deze editie van Open Deur zijn ook gesprekssuggesties gemaakt. De gespreksvragen van open Deur zijn verrassend leuk om – voor de variatie – te bespreken met een Bijbelkring of leesgroep.