De moord op Johannes de Doper wordt in het Marcusevangelie zó dramatisch voorgesteld dat we er slechts met moeite van los kunnen komen. Heinrich Heine voert in zijn zomernachtsdroom (1847) ironisch, maar onvergetelijk Herodias op.
In het bijschrift kijkt Gerard van Broekhuizen naar de rituelen en gebruiken rond rouw; van collectief naar persoonlijk, van klaagzangen tot moderne varianten daarvan.
Aan de hand van verschillende teksten uit de Confessiones van Augustinus laat Martin Claes zien hoe rouw een rol speelt in Augustinus zijn leven. Wat doet het verlies van zijn moeder met Augustinus, en hoe verhoudt hij zich tot God in het verdriet?
Gerard van Broekhuizen bekijkt de verschillende keren dat David in rouw verkeert. Hoe ziet die rouw er uit, waarin verschilt het van elkaar?
