Lees de vergaderopening: Op sterven na dood… – 1 Koningen 19:4b, uit ‘Er voor staan’, onder redactie van Aart Peters en Arie Romein.

Rouw en verlies zijn ingrijpende ervaringen die diepe sporen nalaten in het leven van mensen. Voor pastors, begeleiders en iedereen die troost wil bieden, is het van onschatbare waarde om de juiste woorden en handvatten te hebben. Gelukkig zijn er boeken die helpen om het rouwproces beter te begrijpen en mensen op een liefdevolle manier bij te staan. In dit artikel bespreken we de vier beste pastorale boeken over rouw en verlies—boeken die niet alleen inzicht geven, maar ook bemoediging en hoop bieden.

‘Ik ben de hele dag al aan het huilen.’ De studente die ik vandaag spreek, komt voor rouwbegeleiding en mentale steun naar ons studentenpastoraat in Groningen. Ze ploft neer op de bank en kijkt vanuit haar ooghoeken naar de box met tissues op tafel. ‘Het begon vanmorgen al, en het is gewoon niet meer gestopt.’ ‘Vertel eens,’ zeg ik. Na een paar minuten pakt ze een tissue – en dat zal niet de laatste zijn.

Een rubriek met prangende vragen en accurate antwoorden, dat is Lieve Toos. Heeft u ook een pijnlijke of een prangende vraag waar u graag een accuraat en adequaat antwoord op krijgt? Deze keer: ‘Mijn moeder kan niet goed opschieten met haar dominee.’

Reinier Sonneveld voert in deze aflevering een pleidooi voor een radicale stelling: alle mensen zullen eeuwig met elkaar voortleven. Daders zullen verantwoording moeten afleggen tegenover hun slachtoffers, en uiteindelijk zullen we ons allemaal met elkaar verzoenen en genezen. Reinier Sonneveld gebruikt daarbij algemene argumenten die hij noemt in zijn boek Het einde van de hel, zoals het wetenschappelijke onderzoek naar bijna-doodervaringen.

Deze preekschets van Hans Wachtmeester is geschreven voor de laatste zondag van het kerkelijk jaar, ‘Eeuwigheidszondag’ of ‘Christus Koning’. Veel kerken houden ‘Allerzielen’: herdenking van de overledenen van dit afgelopen kerkelijk jaar. Naast de eigen gemeenteleden kunnen leden ook overledenen gedenken en daarvoor een kaars aansteken, die niet bij de eigen gemeente hoorden. Psalm 121 staat centraal in de preekschets.

Hoewel onder christenen minder suïcide voorkomt vergeleken met ongelovigen, komt het wel voor. Suïcidaliteit is geen makkelijk onderwerp om over te praten, ook niet in het pastoraat. Toch kunnen en mogen we er niet aan voorbijgaan. Dit artikel neemt ons bij de hand en probeert een begaanbare weg te wijzen.

Begraven in kleine kring – in coronatijd moest het, maar voor velen blijft het nog steeds een eerste optie. Hoe kijken we naar deze ontwikkeling en hoe zullen we die waarderen?

‘Deze woorden aan jou opgedragen, leer ze aan je kinderen, herhaal ze. Dan vermeerderen je levensdagen en de jaren van je zoons en dochters. Hoor Israël.’ Woorden die Huub Oosterhuis dichtte bij Deuteronomium 6. Woorden die voortdurend in mij klonken toen ik deze exegese schreef. De sadduceeën leggen Jezus een indringende casus voor over het opstaan van je naam als je zelf al dood bent. Het gaat over het vermeerderen van je levensdagen en de jaren van je zoons en dochters.