Het roer om (1)
Soms durven mensen erkennen niet gelukkig te zijn in het werk dat ze doen. Ze wagen de overstap naar iets anders, op zoek naar meer voldoening. In dit themanummer over ‘zinvol werk’ nemen we twee interviews op met wie het roer omgooiden…
Berichten uit de praktijk
Een prachtige baan’, zo omschrijft Peter de functie die hij kreeg. Hij werd directeur van een middelbare school, een baan waarvoor hij en zijn gezin verhuisden naar een andere regio. In de school voelt Peter zich al snel thuis, hij voelt zich verbonden met de kinderen, die veelal uit gezinnen komen die extra zorg en aandacht nodig hebben. Het lijkt een droombaan… maar al snel komt Peter er achter dat er binnen de school allerlei ongeschreven regels gelden. Bestuurlijk is het een rotzooi, er zijn allerlei ‘koninkrijkjes’, waarin mensen ongeschreven privileges hebben. Peter ziet de problemen, ziet waar mensen hun taken bewust niet goed uitvoeren en ontdekt dat mensen elders bijverdienen ten koste van hun werk op school. Daardoor komen geld en tijd, bedoeld voor onderwijs van de kinderen die het zo hard nodig hebben, hen niet ten goede. De toekomst van de school, die hem zo na aan het hart ligt, staat volgens hem op het spel…
Het verlies van deze baan is een zegen geworden, voor ons en onze omgeving
Op non-actief gesteld
Omdat hij geen onderdeel wil worden van het systeem en omdat het ingaat tegen zijn geweten, kaart hij de problemen aan. Hij wil geen verantwoorde lijkheid dragen voor al die schimmige praktijken en voor de onjuiste boekhouding. Dat wordt hem niet in dank afgenomen en er volgen onzekere en heel vervelende tijden. Er worden vergaderingen op school belegd waar hij geen weet van heeft, er worden petities tegen hem opgesteld, er verschijnen stukken in de krant en uiteindelijk wordt Peter op non-actief gesteld. Er volgen gesprekken, bemiddeling en dat gaat allemaal niet op een vriendelijke manier. Peter wordt er niet open en eerlijk in betrokken en niet alle informatie komt op tafel, sterker nog, er worden stukken bewust achtergehouden. Zijn gezin wordt op een gegeven moment het verhaal ingezogen als de insinuatie de ronde doet dat Peter zijn vrouw mishandelt. De school en Peter komen er niet uit, er volgt een proces. Zijn wereld stort in.
Een geschenk van boven
Het leek een droombaan, hij heeft net een nieuw huis gekocht, zijn gezin uit hun vertrouwde omgeving gehaald en dan komt hij terecht in een arbeidsconflict… hoe moet dat verder? Peter ervaart dit alles als een groot onrecht. Nadat hij zich heeft ingeschreven bij een vacaturebank komt een collega-directeur hem op het spoor. Hij biedt hem spontaan een baan aan. Zo kan hij zijn kennis en energie op een positieve manier inzetten. Peter ervaart dit als een geschenk van boven. Het voelt als een soort verzachting van het hem aangedane onrecht. Het proces bij de probleemschool wordt uiteindelijk door Peter gewonnen, de rechter stelt hem in het gelijk, maar hij hoeft niet terug te keren in zijn oude functie. De school en hij gaan uit elkaar op grond van ‘onverenigbaarheid van karakters’.
In diezelfde periode komt de vrouw van Peter tot geloof, ze gaat voor het eerst van haar leven naar de kerk, gaat de Bijbel lezen en bidden. Later gaat Peter ook mee en ze ervaren beiden de steun van God, juist in deze moeilijke periode. Het voelt alsof ze opgetild, gedragen worden, ze hebben een gedeelde ervaring dat God hen, in een vriendelijk en helder licht, nabij is. Zo weten ze: we zijn niet alleen, we worden gesteund. Dat geeft ontzettend veel vertrouwen en kracht. Ze nemen samen deel aan een belijdenisgroep, waarin ze zich bijzonder welkom voelen. Na een winter van groei-en verdieping van hun geloof doen ze belijdenis. Naast zijn nieuwe baan gaat Peter zich ook in de kerk inzetten.
In zijn werk op school en als ouderling gebruikt hij zijn levenservaring. Hij herkent de onmacht en wanhoop van mensen die werk verliezen, of problemen hebben op hun werk en kan hen, vanuit zijn eigen beleving, hoop bieden en bijstaan. Terugkijkend zegt Peter: ‘Het was een donkere, moeilijke en onzekere tijd, maar als dit niet was gebeurd had mijn vrouw God niet gevonden en hadden wij Zijn licht niet gezien. Het verlies van deze baan is een zegen geworden, voor ons en onze omgeving’.
Mw. drs. E. Hoebe-de Waard is als gemeentepredikant verbonden aan de Protestantse Gemeente te Wageningen. Zij is lid van de redactie van Ouderlingenblad.