Het visioen van Ezechiël 1
Dertig jaar oud is Ezechiël als hij zijn visioen aan de oever van de rivier de Kebar in Mesopotamië ondergaat. Hij maakt dan deel uit van de eerste groep ballingen die met koning Jojakin in 597 v. Chr. door Nebukadnezar vanuit Jeruzalem is gedeporteerd. Deze groep blijft georiënteerd op Jeruzalem. In het eerste gedeelte van het boek Ezechiël (1-24) krijgt de profeet de opdracht aan deze ballingen duidelijk te maken, dat de situatie van Jeruzalem hopeloos is. De oordeelsteksten die betrekking hebben op Jeruzalem zijn uitermate radicaal. Door het voltrekken van tekenhandelingen (hoofdstuk 5) en ook door een extreme ascese (hoofdstuk 4) moet Ezechiël de aandacht trekken. De wijze waarop de gedeporteerde kandidaat-priester nu als profeet gaat functioneren, lijkt een bovenmenselijke opgave. Alleen wie buitengewoon gemotiveerd is, kan zo te werk gaan. Het indringende visioen dat Ezechiël beleeft, lijkt de bron te zijn van deze motivatie.
