Hun God de mijne

Marjoleine de Vos besprak in NRC Handelsblad het nieuwe boek van dr. Martien Brinkman Hun God de mijne. Over de God van Gerrit Achterberg, Hendrik Marsman, Martinus Nijhoff en Ida Gerhardt . Hieronder het eerste deel van de recensie. Voor de hele recensie wordt u doorverwezen naar de website van NRC.

Ooit vroeg Rudy Kousbroek zich af hoe het kwam dat hij de poëzie van Willem Jan Otten waardeerde, maar zijn essays over geloof onverdraaglijk vond. Zoals hij ook hield van gedichten van Ida Gerhardt die duidelijk met haar geloof te maken hadden, terwijl hij tegelijkertijd allergisch was voor elke beleden geloofsovertuiging.

Menigeen zal die vraag herkennen. Verwijzingen naar christelijke gedachtegoed of zelfs het aanroepen van God in een gedicht kan heel mooi zijn (‘Red Marsman, die in Frankrijk woont, o God’) . Maar zodra iemand buiten het gedicht om zulke dingen gaat zeggen, maakt de poëzielezer zich uit de voeten. Dat komt, heb ik altijd gedacht, doordat een gedicht, elk kunstwerk trouwens, ruimte laat. Ruimte om de beelden op een eigen manier te beleven, zonder dwang of dogmatiek. Daarbij is de niet-christelijke lezer waarschijnlijk geneigd om gedichten niet zo ‘gelovig’ te interpreteren, misschien zelfs wel om een dichter te ‘ont-christelijken’.
In de literatuurbeschouwing verdonkeremaant men wel iets te gretig de christelijke aspecten in het werk van dichters als Martinus Nijhoff, Gerrit Achterberg, Ida Gerhardt of Hendrik Marsman, vindt de theoloog Martien E. Brinkman.
Klik hier om de hele recensie te lezen.