Nog graag een poosje

Als geestelijk verzorger spreekt Christel Steenhart vaak mensen op hoge leeftijd. Het is bijzonder om te horen hoeveel iemand meegemaakt kan hebben, zonder de levenszin te hebben verloren.

Door mijn werk leerde ik dat niemand voor een ander kan bepalen of zijn of haar leven ‘nog de moeite waard is’. Veel mensen houden zich vast aan het leven. Sommigen uit angst voor wat daarna komen gaat, anderen omdat zij het leven lief hebben. Er zijn mensen die nog maar een enkele keer uit bed komen. Ik bezocht een mevrouw die bedlegerig was en dacht bij mezelf: ‘Het is toch wat als je alleen nog in bed kan liggen, dan heeft je leven geen zin meer.’

Ik kwam de kamer in en groette; er kwam een lachje terug. Ik vroeg of zij nog uit bed kwam, waarop zij zei: ‘Nee, op dit moment lig ik alleen nog maar in bed.’ Ik vroeg hoe dat voor haar was, waarop ze zei: ‘Het gaat wel.’ Op de vraag wat ze zoal doet op een dag, was haar antwoord: ‘Niets, maar ik leef nog graag een poosje.’

Op dat moment schrok ik – met terugwerkende kracht – van mijn eerdere gedachten. Ik had gedacht dat het leven op zo’n manier niet meer de moeite waard zou zijn en nu hoorde ik van haar dat ze nog graag een poosje wilde leven. Benieuwd vroeg ik: ‘Wat maakt het leven nog de moeite waard?’ Daarop gaf zij het antwoord: ‘Ik heb mijn familie nog.’ Hierdoor werd ik mij ervan bewust dat je nooit voor een ander kan bepalen of een leven de moeite waard is. Daarnaast begreep ik opnieuw dat het leven op zichzelf waardevol is. God heeft ons gemaakt, zoals we lezen in Psalm 139.

Wat is leven?

Er zijn verschillende manieren om ‘leven’ te omschrijven: ‘de periode tussen je geboorte en je dood’ of ‘ademen, kunnen bewegen’. Een interessante omschrijving vind ik deze: ‘bestaan, niet dood zijn’. Veel mensen willen niet dood (zijn), maar leven. Heel begrijpelijk, aangezien wij gemaakt zijn om te leven. God schiep de mens en blies hem levensadem in de neus – in de grondtaal wordt het woord ‘ruach’ gebruikt, wat ook wind of geest betekent – en daardoor leven wij.

Het nieuwe leven

Als christenen zien wij de dood niet als het einde van het leven, maar als een doorgang naar het eeuwige leven. Het woord ‘overlijden’ zegt het letterlijk: iemand is over het lijden heen. Iemand kan hier op aarde gestorven zijn, maar in eeuwigheid leven.

Om ons heen zien wij ook veel lijden. De lijdenstijd in de Bijbel loopt uit op Pasen: Jezus is opgestaan! De tijd hier op aarde loopt uit op het leven in de nieuwe hemel en op de nieuwe aarde. Daarom zingen we: ‘Want nu de Heer is opgestaan, nu vangt het nieuwe leven aan.’ Ik leef nog graag, niet een poosje, maar tot in eeuwigheid.