Pastoraat op postzegelformaat

Linda (29 jaar) is afgelopen najaar gevallen met de fiets. Daarbij liep ze een flinke hersenschudding op. De eerste weken had Linda veel hoofdpijn. Ook was ze snel duizelig. Ze kon bijna niets doen, enkel rusten en een beetje ‘rondscharrelen in en om het huis’. Linda hoopte dat ze met een paar weken wel weer aardig opgeknapt zou zijn. Maar het herstel duurt veel langer dan gedacht. Inmiddels is de val vijf maanden geleden. Nog steeds wordt Linda door verschillende klachten beperkt in haar doen en laten.

‘Ik baal ervan dat ik nog zo weinig kan,’ zegt ze, als ik haar weer een bezoekje breng. ‘Eigenlijk wilde ik al lang weer aan het werk zijn, maar ik kan me nog heel slecht concentreren. Ook kan ik niet tegen veel prikkels. Als ik een boodschap doe en in een winkel kom, ben ik daarna uitgeput.’

Linda heeft inmiddels therapie om haar activiteiten geleidelijk aan weer op te bouwen. Dat geeft haar weer wat perspectief.

Linda vindt het spannend hoe het verder gaat.

Ze zit met allerlei vragen: ‘Hoelang duurt het nog? Kan ik helemaal herstellen, of is er blijvende schade? Kan ik straks mijn werk wel weer oppakken?’ Linda’s therapeut raadt haar aan om niet te ver vooruit te kijken. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Dan deel ik met Linda iets wat mij zelf jaren geleden heeft bemoedigd: ‘Toen ik lange tijd ziek was, maakte ik me ook zorgen of ik wel weer beter zou worden. Op een dag kreeg ik van iemand een meelevende kaart. Ik weet niet meer wat er op de kaart stond. Ik heb alleen de bijzondere postzegel onthouden. Het was een postzegelplaatje met de woorden: ‘He cares for you’, en in kleine lettertjes 1 Petrus 5:7. Zal ik die tekst even voorlezen?’ Linda knikt, ze is benieuwd. Ik lees uit de NBV21: ‘Leg de last van uw zorgen op Hem, want u ligt Hem na aan het hart.’ Linda en ik zijn even stil. Daarna praten we samen verder over de tekst. Vooral het laatste deel en het Engelse ‘care for’ spreken ons sterk aan. God houdt van ons en zorgt voor ons. ‘Die vier Engelse woorden schrijf ik straks op een briefje,’ zegt Linda. ‘Dan leg ik dat op mijn nachtkastje, zodat ik er iedere ochtend en avond aan herinnerd word.’