None
Preken over de Heidelbergse Catechismus
Ze slaakt een diepe zucht en kijkt zichzelf aan in de spiegel. Het valt niet mee om te zingen en tegelijkertijd in de spiegel te kijken of het wel goed gaat. ‘Rechtop zweven, de vleugels langzaam bewegen en stralen, stralen, stralen!’ had dirigent Michaël gezegd. Nog een keer probeert ze het: ♪♪ Glo-o-o-o-ria, vrede op aarde voor alle mensen van goede wil ♪♪.
‘Lang zul je leven, lang zul je leven, lang zul je leven in de gloria! In de gloria, in de gloria. Hiep, hiep, hiep, hoera’! Je zingt ’t zo mee. Heel vanzelfsprekend. Maar wat wensen we die jarige eigenlijk toe als we dit zingen?
Gloria. Wat laat zich dat makkelijk zingen! Niet alleen in de vele missen die componisten hebben geschreven en waar het ‘Gloria’ dan het feestelijke hoogtepunt is, maar ook in de kerk. We hebben het dan natuurlijk over dat kerstlied, waar het langgerekte Gloria (in excelsis Deo) prikkelt tot ongegeneerd meebrullen met de rest.
Nieuwe boeken