Taizé op Terschelling

Elk jaar in de zomervakantie vindt op Terschelling Keiland plaats: kunst, kerk en kamperen op een eiland. Peter Breure schreef een impressie.

Keiland is een ‘gemeenschap met draagkracht die ook de paradijsvogels kan waarderen, en degenen die wat extra aandacht nodig hebben. Omdat we het samen doen.’ Afgelopen zomer was het er weer: een pop-upgemeenschap voor één week neergestreken op het groepenterrein van Staatsbosbeheer op Terschelling.

Eén week lang vieringen, workshops en vele ontmoetingen brengen zo’n 185 mensen naar Terschelling. Een kleurrijke vieringentent combineert de sfeer van Taizé met die van een festival, zeker als je de tent uitstapt. Dan stap je binnen in een overzichtelijk evenement en straalt de creativiteit je tegemoet.

Diverse workshops vormen het programma: bibliodrama, vertelkunst, gesprekken rond moeilijke thema’s als duurzaamheid, ikonen scheppen op papier of een vlieger maken die de lucht in mag. Maar het aanbod bevat ook meditatie op het strand of stilte in de duinen. Keiland is, zoals predikant Douwe de Roest verwoordt, ‘lichtvoetig, met humor en toch heel diep.’

Jonge paradijsvogels

Inderdaad zijn er veel creatieve geesten onder de deelnemers, veel theologen en verder mensen overal vandaan. Ongeveer de helft van de deelnemers is jonger dan 20. Jongeren die zestien jaar geleden als peuter kwamen, blijven komen. Sommigen leiden zelfs een workshop.

Onder de nieuwelingen zijn studenten die een verbindende gemeenschap zoeken, waar geloof, creativiteit en spiritualiteit wordt gevonden. Kinderen voelen zich hier niet alleen, vertellen Siebe en Jinte, terwijl de kerken waar ze thuis bij horen, vaak wat grijs zijn.

Een week lang een pop-upgemeenschap

Voorzitter Rebecca Onderstal: ‘Ik vind het intergenerationele heel bijzonder, en de plek die jongeren (twintigers) innemen, de inbreng en verantwoordelijkheid. En een van mijn gemeenteleden was heel erg geraakt door de taal – de aardsheid. Ze vroeg: “Waarom wist ik niet dat dit bestond?”’

Het leven begint beneden

Muziek heeft een belangrijke rol in de vieringen en in de workshops waar samen wordt gezongen of gedanst. In veel van de liederen en teksten die klinken in de vieringen, wordt heel gewoon met en door God gesproken.

‘Jij kent mij, doorgrondt mij, jij weet wie ik ben’, een tekst bij Psalm 139 van Joyce Schoon op een Jiddische melodie. Of: ‘Jij stilt de storm op het water’, ook van Joyce met muziek van Esther Ocheng. Of: ‘Ach lieve mens, leef, ik heb je gemaakt tegen dood, tegen angst in, jij bent het leven.’ In deze tekst van Femke Soethoudt op muziek van Jasper Witteveen spreekt de Eeuwige ons aan om het leven te leven.

Het thema van deze zomer was ‘Van onderen’. Dat was op zich natuurlijk breed in te vullen en uit te leggen. In het themalied van Keiland werd de richting duidelijk: ‘Want het leven begint beneden, onder je voeten, in de grond en de hemel die heeft benen en loopt op de aarde rond.’

Samen zijn, ontmoeting, diepe ervaringen delen uit het leven van alledag, de vertraging doordat mensen zo intens samen zijn, dat levert enorm veel gesprekken op. Ze hebben plaats wanneer deelnemers samen eten of wanneer ze ’s middags samen het eiland verkennen. Zeven dagen leven 185 mensen in een creatieve gemeenschap en doen zo inspiratie op voor het nieuwe jaar.