Vergaderopening: Gemeente als gemeenschap – Handelingen 2:46 en 47a

Kerntekst

‘En voortdurend waren zij elke dag eendrachtig in de tempel, braken het brood aan huis en gebruikten hun maaltijd met eenvoud en blijdschap des harten en zij loofden God en stonden in de gunst bij het gehele volk…’
Handelingen 2:46 en 47a

Schriftlezing

Handelingen 2:38-47

Uitleg

Wat we zojuist gelezen hebben vond plaats naar aanleiding van Pinksteren. De Heilige Geest werd uitgestort over de wachtende discipelen. Petrus houdt een lange toespraak, die eindigt met een oproep tot bekering en op die allereerste dag komen er 3000 (!) mensen tot geloof. Zo vormt zich de eerste gemeenschap van christenen, midden in het joodse volk. De christenen (zo worden ze op dat moment nog niet genoemd), gaan gewoon dagelijks naar de tempel. Toch merkt de omgeving wel degelijk dat er iets aan de hand is. ‘Zij stonden in de gunst bij het gehele volk’ (vers 47). De nieuwe beweging staat positief bekend.

De eerste gemeente leeft in gemeenschap. Mensen kennen elkaar, ze delen elkaars wel en wee. Samen volharden zij in leren, vieren, dienen en delen. Geroepen door God zelf weten ze zich ook aan elkaar verbonden. Geen ‘zakelijke’ of organisatorische relatie alleen…

God zegent de gemeente. Hij verbindt er zijn wonderen en tekenen aan en Hij ‘voegt dagelijks toe aan de kring, die behouden worden.’ Deze gemeente groeit in geloof en in getal. God roept dagelijks (!) nieuwe mensen bij de kring.

Overweging

God en de naaste: die twee horen bij elkaar. Je kunt niet God liefhebben en je naaste uit het oog verliezen. Zo is dat ook zichtbaar in de gemeente. We zijn niet alleen verbonden met God, als losse individuen, maar ook met elkaar. Dan is het nodig dat je elkaar niet uit het oog verliest. Gemeenteleden zijn geen nummers, maar mensen, die elkaar met enige regelmaat ontmoeten. Op huisbezoek, in kleine kringen, in de wijk en uiteraard op zondag. In de praktijk loopt dat lang niet altijd zoals mensen het zouden willen. Vaak is de klacht dat alles zo massaal en vrijblijvend is.

‘De gemeente hangt als los zand aan elkaar.’ De zondagse eredienst is ook niet bij uitstek de plek om elkaar persoonlijk te leren kennen. Vandaar dat er ook van alles ‘door de week’ te doen is. Dagelijks. De vraag is alleen: zijn we druk, druk, druk met vergaderen en organiseren of ontmoeten we elkaar werkelijk van hart tot hart? ‘Hoe is het met jou, gaat het nog een beetje?’ ‘Wat heeft je de laatste tijd zoal beziggehouden?’ Simpele vragen, die de gemeenschap kunnen bouwen. Onderlinge zorg en aandacht, gedragen door het gebed, maakt de gemeente tot gemeenschap. ‘Gemeenschap, gemeenschappelijk uitdelen, eendrachtig, de maaltijd vieren’: dat zijn kernwoorden van dit bijbelgedeelte.

Gebed

Onze Vader,
Wij zijn uw kinderen,
Verbonden aan elkaar,
U hebt ons aan elkaar gegeven als broeders en zusters.
Vergeef het ons, als wij langs elkaar heenleven en niet opmerkzaam zijn.
Maak ons tot een gemeente die werkelijk gemeenschap is.
We danken U voor alle ontmoetingen, voor momenten van vieren, leren en delen, ook in ons midden.
We bidden U om uw zegen, ook over onze gemeente.
Bevestig het werk van onze handen.
In de Naam van Jezus Christus, onze Heer.
Amen.

Ter bezinning

Dit huis, een herberg onderweg
Voor wie verdwaald in heg en steg
Geen rust, geen ruimte meer kon vinden,
Een toevluchtsoord in de woestijn
Voor wie met olie en met wijn
Pijnlijke wonden liet verbinden,
Dit huis, waarin men smarten deelt,
weet hoe Gods liefde harten heelt.

Dit huis, waarin een gastheer is
Wiens zachte juk geen last meer is,
Dit huis is ons tot heil gegeven:
Een herberg voor wie moe en mat
Terzijde van het smalle pad
Struikelt en langer niet wil leven –
Plaats tegen de neerslachtigheid
Een pleister van barmhartigheid.

Dit huis, met liefde opgebouwd,
Dit gastenhuis voor jong en oud,
Ligt langs de weg als een oase;
Hier kan men putten: nieuwe kracht,
Hier is beschutting voor de nacht,
Hier is het elke zondag Pasen!
Gezegend al wie binnengaat
En hier zijn lasten liggen laat.

(A.F. Troost, op de wijze van Psalm 84)