Anders kerkzijn: pionieren in de Slangenburg

Onze missie: ruimte bieden aan mensen op zoek naar rust, stilte en bezinning in en rond de Slangenburgse kerk, om iets op het spoor te komen van God, die je met vele namen kunt noemen. Deze sporen zijn te vinden in de natuur, in de Bijbel en in jezelf.

Spoorzoeken

‘De naam van onze pioniersplek “Spoorzoeken in Slangenburg” past nog steeds’, zeggen we regelmatig tegen elkaar als team, wanneer mensen ons vertellen dat ze dankzij ons aanbod iets op het spoor zijn gekomen waardoor ze weer verder kunnen in hun leven.

Het idee om de Slangenburgse kerk, één van de vier PKN-kerken in Doetinchem, aan te melden als pioniersplek ontstond in de missionaire commissie, die mogelijkheden zag voor de kleine kerk in het bos. Het pioniersteam bestaat uit vier vrouwen van boven de zestig die er met hart en ziel voor hebben gekozen om te gaan pionieren en een predikant die sinds 2016 aan dit team is toegevoegd.

God is overal te vinden, of beter gezegd: God kan óns overal vinden

De eerste activiteit was een wekelijkse meditatieve wandeling. Die wandeling is onze kernactiviteit. De leden van het team zijn allemaal lid van de Protestantse Gemeente Doetinchem en staan voluit in de christelijke stroom. Maar wat ons betreft is de zondagse eredienst niet de enige plek waar je het spoor van het evangelie te pakken kunt krijgen. Dat spoor is ook te vinden op andere momenten in de kerk of op andere plaatsen buiten de kerk, bijvoorbeeld in het bos rond de Slangenburgse kerk, of in het labyrint dat voor die kerk ligt. Andere vormen van kerkzijn kunnen helpen om God op het spoor te komen. God is tenslotte overal te vinden, of beter gezegd, God kan ons overal vinden. Persoonlijke beleving is belangrijk en vanuit die ervaring vind je elkaar en kun je samen je geloof beleven.

Het komt regelmatig voor dat mensen die op een camping in de buurt staan een activiteit van ons meemaken (we leggen op allerlei plekken flyers neer) en dat ze dan zondags ook naar de kerk komen. Daarom alleen al is het fijn dat de predikant die zich inzet voor het pionierswerk, ook de predikant is van de Slangenburgse kerk. De gemeente is blij met het feit dat er zoveel gebeurt in ‘hun’ kerk en we kunnen absoluut op alle medewerking rekenen.

Monastiek pionieren

Vanuit de landelijke kerk worden we uitstekend begeleid en we gaan regelmatig naar de trainingsweekenden die worden georganiseerd voor alle pioniers. Daar ontdekten we al gauw dat je onze manier van pionieren ‘monastiek’ kunt noemen. Wij richten ons niet op een bepaalde groep mensen, jonge mensen of kinderen bijvoorbeeld, en zijn minder bezig met het vormen van een nieuwe gemeenschap. De bedoeling van onze pioniersplek is, dat we een plek zijn/worden voor mensen uit de hele regio die een spoor zoeken om te gaan. Je kunt bij ons rust en stilte vinden en we organiseren activiteiten die ook plaatsvinden in kloosters, zoals bijvoorbeeld mediteren met de Bijbel (om de week op de maandagmiddag).

Wandelen naar de St. Willibrordsabdij om het middaggebed mee te maken

Vrijdags gaan we steevast wandelen. De eerste twee vrijdagen van de maand wandelen we naar de St. Willibrordsabdij, een benedictijns klooster in de buurt, en daar maken we het middaggebed mee. De andere vrijdagen wandelen we in de bossen rond de kerk. We beginnen met koffie en thee (10.15 uur) en dan volgt een meditatief moment in de Slangenburgse kerk. Er is geen vaste liturgie, maar er is wel een bepaald ritueel ontstaan. Wie de beurt heeft, leidt een door haar gekozen thema in. Er is nogal eens een lied of een tekst om te overdenken en we gaan ook wel op pad met een vraag of een paar vragen. Het eerste kwartier lopen we in stilte en daarna hebben we een gesprek in de kring. Vervolgens wandelen we verder, al pratend of in stilte.

Als onderdeel van de wandeling eten we ons meegebrachte brood op. Voor de maaltijd spreken we de tekst ‘In het brood’ van Hein Stufkens uit. Als we weer terug zijn bij de kerk, sluiten we af met een zegenbede rond het centrum van het labyrint.

… blij met mensen die bij ons iets op het spoor gekomen zijn

Eén keer in de maand organiseren we een activiteit op de zaterdag. Bijvoorbeeld een stiltedag, een middag meditatief dansen, schilderen, labyrint lopen, een wandeling met gedichten, werken met natuurlijk materiaal of mantra-zingen. Ieder jaar doen we iets in de Veertigdagentijd, bijvoorbeeld een dag over de betekenis van het kruis, of het schilderen van kruiswegstaties, en drie keer per jaar hebben we op zaterdagavond een Taizéviering. In de zomermaanden zitten we zondagsmiddags bij de kerk met koffie en thee. We nodigen de mensen dan uit om door het labyrint te lopen en kunnen daarover allerlei informatie verstrekken. Het leuke van het labyrint is dat het niet specifiek een christelijk symbool is en dat mensen de kerk niet binnen hoeven te gaan, maar gewoon buiten iets kunnen beleven.

Wat gaandeweg ook is gegroeid zijn de ‘activiteiten op maat’. We zijn bereid om op aanvraag van groepen een activiteit te organiseren, het liefst in of rond onze eigen kerk, maar het kan ook ergens anders. In november organiseren we bijvoorbeeld een gedachteniswandeling op een andere plek.

Toekomst

We zijn nu ruim drie jaar een officiële pioniersplek. Dat betekent dat de landelijke subsidie de komende tijd wordt afgebouwd. Gelukkig kunnen we wel doorgaan en steunt de plaatselijke gemeente ons van harte. We bereiken geleidelijk meer mensen en hopen dat de pioniersplek zich verder ontwikkelt. We zijn daarom op zoek naar mensen die het team actief willen ondersteunen. Andere financiële bronnen aanboren is ook een optie. In ieder geval zijn we nog steeds enthousiast, blij met een vast team, blij als we weer een inspirerende dag of dagdeel hebben georganiseerd, blij met mensen die bij ons iets op het spoor zijn gekomen. En… we weten ons gedragen. Onder de hoede van de Eeuwige gaan we vrolijk verder met ‘Spoorzoeken in Slangenburg’.